Al verhalend over de Veluwe een mijlpaal bereikt …
Inmiddels hebben we jarenlang tot aan eind december 2021, bij elkaar zo’n vijftig afleveringen met ‘Hutverhalen’ gepubliceerd op het weblog, voorwaar een kleine mijlpaal mogen we wel zeggen.
Dankzij de positieve reacties van onze bezoekers/lezers, hoop ik – bij gezondheid – ook in dit nieuwe jaar weer eens diep in mijn geheugen te graven, en de vele mooie herinneringen weer tot leven te brengen!
Onverwachtse ontmoetingen op Nieuwjaarsmorgen
Zo op de eerste dag aan het begin van een heel nieuw jaar is het vanmorgen stiller dan anders in de natuur, tenminste zo lijkt het op het eerste gezicht. want als we eenmaal op pad gaan en goed om ons heen kijken, bemerken we al snel dat het tegenovergestelde waar is.
Want wat is het toch heerlijk, om zo af en toe ook eens in je eentje door de natuur te zwerven, ver weg van de bewoonde wereld in de eenzaamheid van het Veluwse bos.
De wilde zwijnen zijn al druk aan het wroeten in het gras op de wildweide – Foto: ©Louis Fraanje
Reegeit en zwijnen
Als ik eenmaal bij het kijkscherm ben aangekomen, dat aan de rand van de oude wildweide staat, zijn de wilde zwijnen al druk aan het wroeten in het gras. En niet zo heel veel later komt er aan de overkant van de weide een reegeit poolshoogte nemen, ze kijkt eerst eens rustig om zich heen, maar als ze merkt dat de zwijnen totaal geen aandacht aan haar schenken, gaat ze heel rustig aan haar ochtend-ontbijt beginnen.
Even later komt er aan de overkant van de weide een reegeit poolshoogte nemen – Foto: ©Louis Fraanje
Rustig
Afgezien van de knorrende en wroetende zwijnen en de enkele reegeit, blijft het er verder rustig en vredelievend aan toe gaan. Een enkele keer kijkt de reegeit even op, om voor een ogenblik de zwijnenfamilie te observeren, maar die gaan gewoon hun gang en trekken zich totaal niets aan van haar.
Na verloop van tijd, besluit ik om maar eens wat verderop mijn geluk te gaan zoeken, wat dat betreft valt er volgens mij nog wel meer te beleven, op deze morgen.
Heel even staan we ‘oog in oog’, maar erg lang duurt dat niet – Foto: ©Louis Fraanje
Oog in oog
Wilde zwijnen lopen er genoeg rond op de Veluwe, en dat is overal te merken, hele wegbermen zijn omgeploegd door deze zwartkielen, als je soms ziet hoe ze met hun sterke neus de bosbodem omwoelen, dan lijken het net bulldozers. Maar als op een gegeven ogenblik een keiler wat te dicht in mijn buurt komt, en hoewel hij toch wel wat op afstand blijft, doe ik toch maar even een paar stappen achteruit, want je weet maar nooit. Heel even staan we ‘oog in oog’, maar erg lang duurt dat niet, blijkbaar gaat hij de confrontatie liever niet aan, hij draait zich om en gaat er als een speer vandoor.
Tussen de berken in de bosrand blijft de jonge vos even staan loeren – Foto: ©Louis Fraanje
Een bruine schim
Na deze mooie ontmoetingen, besluit ik om terug te gaan naar de oude jachthut, want ik heb inmiddels best zin in een lekkere bak koffie. Nog een paar honderd meter lopen en dan komt de hut in zicht. Als ik in de buurt van de hut kom, kijk ik meestal extra goed om mij heen, want ook al ligt de oude jachthut eenzaam en verlaten ergens diep in het bos, je weet maar nooit of er een verdwaalde ‘snoeshaan’ in de buurt is.
Als ik dichterbij kom, ontdek ik zo op het eerste gezicht niets vreemds, dus sjouw ik op mijn gemakje naar de deur van de hut, en dan… ineens schiet er een bruine schim langs mij heen, het blijkt een jonge vos te zijn.
Louis in de oude rookstoel bij de kachel – Foto: ©Fransien Fraanje
Tussen de berken in de bosrand blijft hij even staan loeren, met een beetje brutale blik in zijn oogjes kijkt hij me aan, bedenkt zich dan en maakt rechtsomkeert, en is binnen de kortste keren spoorloos verdwenen. Een geluks-momentje dat mijn dag weer extra goedmaakt.
Nagenieten
Zo… nu eerst aan de koffie, en even de kachel wat opstoken in de oude jachthut. En dan lekker onderuit gezakt in de oude rookstoel heerlijk nagenieten met een mooi boek.
En ik ben mij terdege bewust, wat een weelde het is, om al die jaren in deze oude hut te mogen vertoeven. En daarnaast te genieten van de omgeving met haar bossen en heidevelden, waar onder andere het hert, ree, zwijn, moeflon en vos en al die andere dieren nog hun sporen trekken. Het Veluwse land vol verhalen, die mij steeds weer inspiratie geven voor mijn ‘‘Hutverhalen‘!
Lees ook: In en om de oude jachthut – Deel 52
