Hubertus bij De Wetweg – Foto: ©Louis Fraanje
Geluksmoment… op de valreep van onze zwerftocht
Dinsdag 10 november 2020 – Het was inmiddels alweer een aantal weken geleden, dat we Hubertus op de Hoge Veluwe gezien hadden. De laatste keer was tijdens de avondtocht met mijn natuurvriend Gerco van Vliet op zaterdag 17 oktober jl. Daarna zijn Fransien en ik eigenlijk – door allerlei omstandigheden – niet meer op het park geweest.
Geen spoor
Dus in de namiddag de stoute schoenen maar weer eens aangetrokken, gelukkig waren onze vaste natuurvrienden Florus en Jannie van den Berg ook weer van de partij. Samen een heerlijke boswandeling (corona-proof) gemaakt rondom het Jachthuis Sint Hubertus en omgeving, maar geen ‘spoor’ van Hubertus, tenminste… alleen wat prenten(pootafdrukken), dat was alles.
Enigszins teleurgesteld reden we samen nog een rondje door het park, wie weet zagen we nog wat wild en… heel misschien nog wel Hubertus?
Hubertus met de hinde en het smaldier – Foto: ©Louis Fraanje
Van rechts komt het hertenkalf aanlopen – Foto: ©Louis Fraanje
Hubertus en meer…
En… ja hoor, als we tenslotte via De Wetweg richting de uitgang Otterlo rijden, fluistert Fransien ineens:: “Louis, rechts van de weg ‘herten’!” Ook onze vrienden hadden ze gezien, dus stoppen en camera opgesteld. Nog eens heel goed door de lens gekeken, want het begon al aardig te schemeren, wat denk je? Nou beste mensen, daar in de verte liep… ‘Hubertus’, vergezeld van een hinde met een smaldier(kalf van vorig jaar) en even later kwam er nog een kalf bij staan. Was dat even boffen, zowel voor ons… als ook Hubertus daar aan de bosrand met zijn kleine gezinnetje!
Zo staan we heel even ‘oog in oog’ met het viertal langs De Wetweg – Foto: ©Louis Fraanje
Dan draait de hinde haar kop naar links en besluit om er toch vandoor te gaan – Foto: ©Louis Fraanje
Als de dames er vandoor gaan, blijft Hubertus nog even in onze richting kijken – Foto: ©Louis Fraanje
Als de dames nog even twijfelen, weet Hubertus ook even niet wat hij ermee aan moet – Foto: ©Louis Fraanje
Het drietal verdwijnt even later in de dekking en Hubertus zal er ook achteraan gaan – Foto: ©Louis Fraanje
Tenslotte
Ook al was onze ontmoeting met Hubertus van korte duur, plus dat het fotolicht bijzonder slecht was, mooiere afsluiter van onze middag op de Hoge Veluwe, hadden we ons niet kunnen wensen, daar waren wij het met ons vieren het wel over eens.
Het leek erop, dat Hubertus – zo op het eerste gezicht – redelijk goed in conditie was, ondanks dat hij nu aan zijn linkeroog blind is. Waarschijnlijk zal hij zich de komende tijd wel redden en hopelijk komt hij heelhuids de winter door, je kunt er toch niets van zeggen bij zo’n ‘vrijbuiter’ als Hubertus. Ik heb het al vaker gezegd; de tijd zal het ons wel leren…
Lees ook: Het legendarische hert “Hubertus” – Deel 193
______________________________________________________________________________________________________________________
Bekijk ook het korte filmpje:
