Nel Vlieland
Inmiddels is Hubertus weer naar zijn winterverblijf vertrokken…
Dinsdag 1 december 2020 – Na wat hectische weken en nog enkele drukke weekenden voor de boeg, in verband met de verhuizing van mijn werk, konden we er gelukkig toch een dagje tussenuit.
Wat is er dan nog mooier, om gewoon even samen met je man naar de Hoge Veluwe te vertrekken, heerlijk in de buitenlucht. En het was erg rustig in het park, zo stil heb ik het nog niet vaak meegemaakt, heerlijk.
Ook hebben we tussendoor nog wat campings bezocht voor een seizoenplaats, want bij onze geliefde camping De Hertshoorn in Garderen moeten we helaas vertrekken. Die is inmiddels overgenomen door Topparken, nou dan weet je het wel, jammer maar het is niet anders. Afijn, dat is weer een verhaal apart.
Eenmaal weer in het park aangekomen, hebben we gezellig samen genoten van onze eigen meegenomen lunch, daarna zijn we tenslotte toch nog even naar het winterverblijf van Hubertus gegaan, op de fiets erheen gereden en het laatste stuk gelopen.
Als eerste zagen we tussen de takken door, de compagnon van Hubertus staan – Foto: ©Nel Vlieland
Maar hij trok al vrij snel wat verder het bos in – Foto: ©Nel Vlieland
Hubertus en zijn compagnon
Als eerste zagen we de compagnon van Hubertus, die zich al vrij snel van ons verwijderde en wat verder het bos in trok. Maar gelukkig was Hubertus ook in de buurt, die zat niet zo ver bij ons vandaan tussen de bomen aan de bosrand, heerlijk op z’n gemak te herkauwen. Met zijn linkeroog ziet hij volgens mij absoluut niets, want zodra hij iets verdachts hoort, draait hij z’n kop in de richting van het geluid.
Gelukkig kwam hij – tot onze grote blijdschap – na enige tijd overeind en konden we hem uitgebreid op de foto zetten, al was het wel van korte duur, want na de fotosessie ging hij al snel weer zitten. Voor zover wij het konden bekijken zag Hubertus er lichamelijk goed uit, dus maar hopen dat hij er weer helemaal bovenop komt.
Hubertus tussen de bomen aan de bosrand, met zijn linkeroog ziet hij absoluut niets – Foto: ©Nel Vlieland
Hubertus draait zijn kop in onze richting en kwam al vrij snel overeind – Foto: ©Nel Vlieland
Daar stond hij in vol ornaat tussen de stammen – Foto: ©Nel Vlieland
De vergelijking met links Hubertus en rechts zijn compagnon – Foto: ©Nel Vlieland
Tenslotte
Wat ons vandaag was opgevallen, dat Hubertus en zijn compagnon toch wel enige gelijkenis vertonen, maar ik kan het natuurlijk mis hebben. De geweien van beide herten zijn natuurlijk wel verschillend, Hubertus heeft meer enden aan zijn gewei, maar verder hebben ze toch best wel wat van elkaar weg, heb ik zo het idee.
Afijn, we hebben een aantal foto’s genomen en daarna zijn we weer teruggefietst naar de plek waar wij de auto geparkeerd hadden. Het was inmiddels kwart voor vijf en het begon al aardig donker te worden, maar we hebben een prachtige dag gehad, met als hoogtepunt natuurlijk Hubertus en zijn compagnon, mooier kun je het toch niet treffen.
Tekst en foto’s: ©Nel Vlieland uit Katwijk – Lees ook: Het legendarische hert “Hubertus” – Deel 194
