Een hele ‘bijzondere’ ontmoeting met Hubertus die wel heel dichtbij kwam…
Afgelopen woensdag 1 juli jl. kan als een wel hele ‘bijzondere’ dag in ons natuurdagboek worden bijgeschreven. En wel om de navolgende reden, waarbij Hubertus op een gegeven ogenblik vanuit het struikgewas via hetzelfde bospad regelrecht op mij af kwam lopen en wel heel dicht aan mij voorbij wandelde deze avond.
We waren samen met dochter Thea en onze natuurvrienden Jannie en Florus van den Berg, naar de Hoge Veluwe gekomen en ergens halverwege in het park, zat Hubertus al een tijdlang bovenop een heuvel te herkauwen. Ook wij hebben daar een heel tijdje gestaan, totdat Hubertus eindelijk overeind kwam en in het struikgewas zich tegoed deed aan het groene blad, dat rondom hem volop aanwezig was.
Daar bovenop een heuvel keek Hubertus op ons neer – Foto: ©Louis Fraanje
En eindelijk kwam hij overeind – Foto: ©Fransien Fraanje
Daar komt Hubertus aanlopen – Foto: ©Louis Fraanje
Bijzondere ontmoeting
Terwijl Hubertus tussen de struiken liep te smikkelen, was ik een eindje het bospad opgelopen en in die tussentijd besloot Hubertus om via hetzelfde bospad verder te trekken. Ja.. wat doe je op zo’n moment, als er ineens zo’n grote knaap van een hert op je af komt lopen? Dan gaat er van alles door je heen, want precies zeven jaar geleden in 2013 stond ik voor de allereerste keer ‘oog in oog’ met Hubertus, op nog geen drie meter afstand van elkaar! Lees meer…
Hubertus wandelt vanuit het struikgewas via het bospad regelrecht op Louis af – Foto: ©Fransien Fraanje
Een spannend en tegelijkertijd ook een fantastisch moment – Foto: ©Fransien Fraanje
Louis en Hubertus houden heel netjes voldoende afstand van elkaar – Foto: ©Jannie van den Berg
Een prachtig gezicht als Hubertus passeert in het strijklicht van de avondzon – Foto: ©Louis Fraanje
Voordat Hubertus verder wandelt, kijkt hij nog een keer achterom – Foto: ©Fransien Fraanje
Hubertus trekt verder over het bospad – Foto: ©Louis Fraanje
En verdwijnt in het struikgewas – Foto’s: ©Louis Fraanje
Tenslotte
Een spannend en tegelijkertijd ook een fantastisch moment, als een hert zo dicht aan je voorbij loopt, dat is iets heel bijzonders want je kijkt elkaar aan en je voelt zijn ademhaling. Een ontmoeting tussen mens en edelhert, twee levende wezens in de natuur, maar wel totaal verschillend van elkaar.
Ik voelde op dat ultieme moment absoluut geen angst, ik praatte heel rustig en ontspannen tegen hem, waarop hij even bleef staan, keek mij heel doordringend aan, om daarna geheel op z’n gemak zijn weg te vervolgen en in het struikgewas te verdwijnen. Een avond om nooit te vergeten, geweldig!
Waarschuwing!
Ondanks deze geweldige ervaring, wil ik iedereen er toch op blijven wijzen, dat Hubertus een wild dier is en ten allen tijde ‘onberekenbaar’ blijft. Dus zoek de confrontatie met Hubertus niet bewust op, want dan kan het weleens verkeerd aflopen. Dat zou heel erg jammer zijn, niet alleen voor de persoon in kwestie, maar ook voor Hubertus zelf in het bijzonder. Houd dus voldoende afstand, dan kunnen wij en vele anderen nog lang genieten van dit ‘bijzondere’ hert op Het Nationale Park De Hoge Veluwe!
Lees ook: Het legendarische hert “Hubertus” – Deel 184
______________________________________________________________________________________________________________________
Bekijk ook hert filmpje:
