Zwervend langs het wildspoor – Deel 14

Reegeit vol met teken…

Het is een raar gezicht als je tussen het groen een reegeit ontdekt die vol zit met teken, dan denk je eigenlijk meteen dat zoiets – letterlijk en figuurlijk – geen goed ‘teken’ kan zijn. Maar… is dat ook zo, hebben dieren ook veel last van teken en worden ze er ook ziek van?   Een goede zaak om dat eens uit te zoeken, want er zijn misschien meer natuurliefhebbers die zich hetzelfde afvragen!

Een reegeit smult van de lekkere malse blaadjes – Foto: ©Louis Fraanje

Een reegeit smult van de lekkere malse blaadjes – Foto: ©Louis Fraanje

Onderzoek

Uit een Nederlands onderzoek is gebleken dat er wel antistoffen bij het ree aangetoond konden worden, maar dat er geen duidelijke ziekteverschijnselen waren. Er werd geen relatie gevonden tussen de conditie van het ree en het al dan niet geïnfecteerd zijn met de bacterie. Ook tussen de conditie van een ree en het aantal besmette teken dat zich op het ree bevond, kon geen relatie gevonden worden.

Bij nader inzien ontdekken we allemaal teken op de kop en hals – Foto: ©Louis Fraanje

Bij nader inzien ontdekken we allemaal teken op de kop en hals – Foto: ©Louis Fraanje

Reservoir voor bacterie

Sommige Borrelia-bacterie soorten leven in zoogdieren. Kleine knaagdieren zijn in Nederland de belangrijkste reservoirs voor deze Borrelia-bacteriesoorten. Diersoorten waarin de bacterie leeft en de teek zichzelf met het opnemen van bloed kan besmetten, worden reservoir dieren genoemd. Uit onderzoek is gebleken dat het ree geen reservoir is voor de Borrelia-bacterie. Om te bepalen of een diersoort een reservoir vormt, worden teken waarvan bekend is dat ze de bacterie nog niet hebben op dieren geplaatst en worden ze, nadat ze volgezogen zijn, onderzocht op de aanwezigheid van de bacterie.

Als de reegeit verder loopt zien we de teken duidelijk zitten – Foto: ©Louis Fraanje

Als de reegeit verder loopt zien we de teken duidelijk zitten – Foto: ©Louis Fraanje

Geen rol

Het ree speelt dus geen rol als reservoir van de Borrelia-bacterie, waardoor het verminderen van de populatiegrootte geen effect zal hebben op de aanwezigheid van het aantal. Op de reegeit in dit verhaal zijn de teken in de hals/schouder en op de kaak goed zichtbaar. Opvallend is dat juist de magere reeën er meer last van schijnen te hebben!

Van dichtbij ziet het er wat onsmakelijk uit – Foto: ©Louis Fraanje

Van dichtbij ziet het er wat onsmakelijk uit – Foto: ©Louis Fraanje

Verspreiding

Het ree speelt daarentegen wel een belangrijke rol in de aantallen teken op zich, omdat het paren van de teek met name plaatsvindt op grotere zoogdieren zoals reeën. Voor de verspreiding en de toename van het aantal teken in Nederland spelen de hertachtigen dus wel een rol!

Oog in oog met een reegeit staan, blijft een belevenis – Foto: ©Louis Fraanje

Oog in oog met een reegeit staan, blijft een belevenis – Foto: ©Louis Fraanje

Tenslotte…

Zo zijn we dankzij Margriet Montizaan, weer een heel stuk wijzer geworden over dit kleine ‘mormel’ dat ‘teek’ heet en – letterlijk en figuurlijk – een ‘bloedzuiger’ is!
Daarnaast kunnen wij mensen juist wel heel veel last ondervinden van de teek en alles wat daarmee samenhangt, meer daarover kunt u lezen op ons weblog in het artikel: Teek care… pas op voor teken!

Bron:
Vereniging Het Reewild  – “Capreolus”, nr 27 –  oktober 2000 –  Geschreven door: Ir. M.G.E. (Margriet) Montizaan – Communicatieadviseur / Diergeneeskunde / Departement Pathobiologie / Pathobiologie – Universiteit Utrecht.

Lees ook: Zwervend langs het wildspoor – Deel 15

Permanente koppeling naar dit artikel: https://www.de-veluwenaar.nl/2019/07/24/zwervend-langs-het-wildspoor-deel-16/