Hazeleger voor het huis – Foto: ©Louis Fraanje
Een boswachter die rechtvaardigheid hoog in het vaandel had staan…
Vandaag op zijn sterfdag, een speciaal eerbetoon aan de boswachter van mijn jeugd, boswachter Henk Hazeleger, die 89 jaar oud is geworden en op zondag 27 juli 1997 is overleden, maar de herinnering blijft.
Ik kwam de oude foto’s weer tegen in mijn archief en mede ook door het contact met kleindochter Kitty, kwam die bewuste dinsdag in januari van 1993 mij weer helder voor de geest, toen ik een bezoek bracht aan mijn oude vriend en boswachter Hazeleger.
Bos en jacht
Gezellig samen aan de keukentafel, helemaal nog in dezelfde sfeer van vroeger, met aan de muur allemaal de herkenbare dingen die alles te maken hebben met het bos en de jacht.
Een plek die zo vertrouwd aanvoelt en waar het lijkt of de tijd heeft stilgestaan, maar de herinneringen als het ware weer tot leven komen.
Ook hebben wij die middag samen nog eens heerlijk door het bos gezworven, zoveel herkenbare plekjes en elk plekje met zijn eigen verhaal, dat is nu allemaal lang geleden, maar het lijkt als de dag van gisteren.
Het voelt goed tussen ons, ik de kwajongen uit het dorp en hij de boswachter die mij in de ‘smiezen’ had en waarbij rechtvaardigheid hoog in het vaandel stond, een boswachter die je – bij wijze van spreken – eerder een schop onder je kont zou geven, dan een bekeuring!
Het begin
Hij was boswachter op Landgoed Erica, dat toen onder beheer was van twee eigenaren van de Familie Hoogstraten en de heer Polderman, later is het grootste deel naar het Geldersch Landschap en Kasteelen overgegaan.
Boswachter Henk Hazeleger is op 14 oktober 1907 geboren in Ede en in 1920 is hij met zijn ouders verhuisd naar Stroe, waar hij opgroeide op boerderij De Steeg, ook bekend van Anastatius Veluanus, oftwel Jan Gerritsz Versteghe de eerste Veluwse reformator, die destijds op deze boerderij gewoond heeft.
Boswachter Hazeleger voor de boswachterswoning ‘Jachtlust’ in het Kallenbroek – Foto: ©Louis Fraanje
Heidezicht en Jachtlust
Henk Hazeleger ontmoette zijn vrouw Johanna Vonhof in Voorthuizen, die toen dienstmeisje was bij burgemeester Joachim Westrik, die destijds aan de Baron van Nagellstraat in Voorthuizen woonde.
In 1936 trouwden Henk en Johanna en via burgemeester Westrik, die tevens rentmeester was voor juffrouw Sjennie van Marwijk-Kooy, kreeg hij de boswachterfunctie in het Kallenbroek, met als woonplaats Heidezicht. Hier hebben ze twintig jaar gewoond en vanaf 1956 dus in de boswachterswoning ‘Jachtlust’, het echtpaar Hazeleger kreeg twee dochters, Aartie en Tine.
***
*******************************************************************************************************************************
Kleindochter Kitty Noorlander vertelt in het kort over haar jeugd, die zich grotendeels afspeelde in en om de boswachterswoning ‘Jachtlust’ in het Kallenbroek en de belevenissen samen met haar opa en boswachter Henk Hazeleger:
Over mijn opa…
“Het is best moeilijk iets over opa te vertellen want er valt natuurlijk zoveel over deze charismatische man mee te delen! Als boswachter was opa enorm trouw en loyaal. Hij leefde voor het Landgoed Erica, dit was niet alleen zijn werk maar ook z’n achtertuin, zijn lust en leven.
De boswachterswoning Jachtlust straalde ook, het ‘spatte van het scherm af’ zogezegd. Er heerste daar een enorme serene rust en veiligheid. De twinkelende sterretjes rondom “Jachtlust” verdwenen met het overlijden van opa.
Dierbare herinneringen
Maar goed ik ben zijn kleindochter en heb natuurlijk vele mooie en dierbare herinneringen aan mijn opa. Een opa die uit hout een pijl en boog sneed, je volpropte met aardbeien, appels en peren uit eigen tuin en boomgaard.
Je vroeg uit bed haalde, om samen in alle stilte naar de reeën te kijken of de konijntjes voor het huis te tellen. Of samen naar de dierenmarkt in Barneveld, handjeklap kijken of weer thuis uilenballen uit elkaar trekken en bestuderen.
Kleindochter Kitty aan de hand van opa door het bos – Foto: ©Kitty Noorlander
Passie en respect
Opa die mij elke zondag na de kerkdienst op stond te wachten, zodat ik mee kon met zijn ronde door het bos en ik vol trots zijn hand vasthoudend, samen door het bos struinen, terwijl hij zijn passie en respect voor de natuur met lepels tegelijk bij je naar binnen goot.
Vol vertrouwen
Ook toen ik ondertussen de 18 gepasseerd was, ging dit gewoon door, maar dan achter op de fiets bij opa, met een grasmaaier in de ene hand en een schop en hark in de andere hand.
Geen idee wat we gingen doen maar dit soort vragen kwamen niet in je op. Want dat was de kracht van opa, vol vertrouwen deinde je mee op zijn ritme.
Een echte icoon
Een natuurlijke leider, geen woord te veel, oersterk en onverwoestbaar. Een man vol normen en waarden die ik nog steeds bij me draag. Een liefdevolle, oh zo krachtige, strijder. Een echte icoon. Ontzettend trots dat hij mijn opa was en ik zijn kleindochter ben.
Tekst en foto: ©Kitty Noorlander
