Een onvergetelijk moment in de eenzaamheid van de Veluwse heide…
Het was op een koude namiddag van februari in het jaar 2013, dus inmiddels alweer 10 jaar geleden, dat dichte mistflarden over de Veluwse heide slingerden en de bomen van het bos onzichtbaar maakten, dit alles bij elkaar gaf aan de hele omgeving een beetje mystieke sfeer. Ja… en als er dan zomaar plotseling vanuit die dichte mist, een prachtig edelhert tevoorschijn komt stappen, is dat best heel bijzonder.
Onvergetelijke ontmoeting
Dat overkwam mij tijdens een zwerftocht over de Veluwe, een onvergetelijk moment was het en ook heel spannend, vooral ook omdat de afstand tussen mij en het hert waarschijnlijk niet meer dan zo’n 25 meter bedroeg.
Daar stond hij dan, op steenworp afstand van mij verwijderd, onbeweeglijk en ik natuurlijk ook, blijkbaar zag hij me aan voor een klein boompje of iets dergelijks.
Minutenlang stonden wij zo samen in de mist en de eenzaamheid van de Veluwse heide, toen ineens draaide hij z’n kop naar voren en liep hij in de richting van het bos. Om even later voorgoed te verdwijnen in de dichte mist en mij onthutst achterlatend.
Daar stond hij dan, op steenworp afstand van mij verwijderd – Foto: ©Louis Fraanje
Gaaf en spannend
Ik kneep mezelf maar eens even in mijn arm, of het wel allemaal echt was, wat zich hier zojuist voor mijn ogen had afgespeeld, zo’n gaaf en spannend moment lijkt tegelijkertijd dan ook heel onwerkelijk.
En toen ik even later weer wat was bijgekomen van alles, heb ik met veel kunst en vliegwerk de weg weer terug gevonden, want ook al was ik hier nog zo vaak geweest, het blijft in de mist toch altijd een groot avontuur.
Maar het is me uiteindelijk dan toch gelukt en ben ik heelhuids weer thuisgekomen, met een dankbaar en gelukkig gevoel van binnen. Een onvergetelijke ontmoeting waar ik nog steeds gewoon erg blij van kan worden!
