Nestelende ooievaar als voorbeeld, stemt tot nadenken…
Maandagmiddag jl. buiten onder open hemel in het vrije veld gezworven, als buitenman is dat echt mijn wereld, nee… binnen zitten is voor mij geen optie. En zeker niet met dit prachtige voorjaarsweer, dan roept het ‘vrije’ veld en moet ik naar buiten. Weilanden met buitelende kieviten, roepende grutto’s, wulpen en klepperende ooievaars geven een blij gevoel en laten ons even alle rumoer en narigheid in de wereld vergeten.
De ooievaar is op zoek naar bouwmateriaal voor het nest – Foto: ©Louis Fraanje
Bouwmateriaal
Hier buiten in het veld gaat de natuur gewoon haar eigen gang en volgen de dieren hun instinct, zo ook een ooievaar die we ergens in een open houtwal op zoek is naar bouwmateriaal voor het nest. Dat doet hij heel zorgvuldig en niet zomaar op de bonnefooi, er wordt – letterlijk en figuurlijk – gewikt en gewogen, om uiteindelijk juist die speciale tak mee te nemen naar het nest.
De ooievaar komt overvliegen met een tak in de snavel – Foto: ©Louis Fraanje
Zorgen
Als dan even later de ooievaar met een tak in zijn snavel komt overvliegen, is mij ineens iets heel duidelijk; de ooievaars trekken zich helemaal niets aan van wat wij als mensen denken. Die hebben wel wat beters te doen dan ellenlange discussies voeren, nee… er moet gezorgd worden voor het nageslacht. Een schitterend natuurgebeuren om naar te kijken. Het is een af- en aanvliegen met bouwmateriaal naar het hoge nest bij een boerderij verderop, waar het vrouwtje op dit moment druk bezig is het oude nest bij te werken.
Keurende blikken van het vrouwtje op het nest, in afwachting van nieuwe aanvoer – Foto: ©Louis Fraanje
Instinct en intelligentie
Wat een prachtig voorbeeld van zorg, dan zullen wij mensen toch eindelijk eens moeten erkennen, dat dieren toch intelligenter zijn dan wij altijd dachten, dat ze ook vooruit kunnen denken en dingen plannen. Dan denk ik bij mezelf, dat dieren een minder afgestompt instinct hebben dan de mens. Een dier heeft zijn instinct nog puur nodig om te overleven, voor de moderne mens geldt dat allang niet meer. Nee… omdat wij ‘helaas’ nog altijd denken, dat we het beter kunnen dan de natuur en als die gedachte niet verandert, vrees ik voor onze toekomst.
In mijn jeugd en ook later hoorde ik vaak mensen zeggen: “Och… het is maar een beest!” met andere woorden, die heeft geen gevoel of emotie, als ik dan protesteerde, werd mij vaak verweten dat ik naïef was. Maar… langzamerhand is men ook op dit gebied gelukkig anders gaan denken, hopelijk is het nog niet te laat….
Lees ook eens: Ooievaars kijken op ons neer!
