Zwijgen bij volle maan… denkend aan Henk Vreekamp

Herinnering aan een vriend…

Vandaag is het precies vier jaar geleden dat mijn beste vriend en weggenoot Henk Vreekamp (72) op maandag 29 februari 2016 om het leven kwam bij een noodlottig verkeersongeval’ in zijn woonplaats Epe!

Eerbetoon en herinnering

Daarom wil ik graag als eerbetoon en herinnering samen met u terug naar het Kootwijkerzand op de Veluwe, de plek waar Henk en ik elkaar ook voor het eerst ontmoet hebben, een heel bijzondere plek dus!

Klein radertje

Dwalen door het winterse stuifzand versterkt het ‘vrijheidsgevoel’ van een buitenman en tegelijkertijd benadrukt het daarnaast nog eens heel duidelijk, wat voor een klein ‘radertje’ je bent in dat enorme universum.  Als dan de avondzon achter de horizon zakt, verandert deze besneeuwde zandwoestijn in een kleurrijk en mystiek decor en komt de nacht met rasse schreden nader.

Zwijgen bij volle maan

Maar… dan verschijnt de maan in al haar glorie aan het firmament, ze rijst steeds hoger aan de hemel en heel het winterse landschap wordt verlicht, zo onwezenlijk mooi, het is bijna niet te geloven. Deze winterse stilte… bij volle maan, raakt mij diep in het hart.

Ineens bedenk ik mij, dat het inmiddels alweer bijna twintig jaar geleden is, dat ik hier op deze plek, mijn vriend en dominee Henk Vreekamp ontmoette, de ‘vonk’ sloeg over en we werden vrienden voor het leven en…  we zwegen bij ‘volle maan’!

Ultieme moment

De tijd vliegt en zo zijn er alweer vier jaar voorbijgevlogen, dat Henk onder ons was en… wat kan ik hem soms vreselijk missen en… vooral nu..  op dit ‘ultieme’ moment en iedere keer weer onder de open hemel als de maan ‘vol’ aan het firmament staat…

Daar op die bijzondere plek…  temidden van die uitgestrekte eenzaamheid… van ons zo geliefde Veluweland…

“Daar waar geen gesproken woord is, even geen woorden die ons in de war brengen, midden in die natuur, voelen hoe onze voorouders leefden!”

In het boek  “Zwijgen bij volle maan” , waarvan Henk mij het eerste exemplaar uitreikte op vrijdag 17 oktober 2003, schreef hij voorin: “Voor Louis, weggenoot sinds jaar en dag”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Mysterie van het leven

Zijn zoon Leonhard Vreekamp, verwoordde het later in de herfst van datzelfde jaar, op onze donateursavond in 2016 met zijn speech als inleiding, voorafgaand aan ons 25 jarig jubileum op een voortreffelijke wijze:

“Ze ontmoeten elkaar op het Kootwijkerzand. Elk zoals ze zijn. Vol gemeende interesse in de Veluwe, in de “oer” van ons bestaan. En daarvoor MOET je de natuur in. Louis met een camera en mijn vader toendertijd op blote voeten… Speurend en voelend.. ontdekkend en openstaand voor wat er is. Op zoek om geraakt te worden door het Mysterie van het leven op aarde… en meer…..”

Zoeken

“En wat zoeken ze dan daar in die Veluwse natuur? Daar voelen ze wie ze zijn. Wie ze ECHT zijn.. Waar ze vandaan komen. Als Veluwenaar en als mens. Even weg uit de drukke door mensen gemaakte samenleving, weg van impulsen van deze tijd. Impulsen die afleiden van wie we als mens werkelijk zijn. Impulsen die ons in de war brengen en van ons pad…”.  Lees meer >>\

*********************************************************************************************************************

Zijn echtgenote Marjo Vreekamp overleed twee-en-een-half  jaar na haar man

Marjo en Henk waren ruim vijftig jaar samen. Na het overlijden van haar man stokte Marjo’s energie niet. Alhoewel het zeer zeker niet altijd meeviel, accepteerde zij het zoals het was, ze leefde vanuit haar geloof.
En zei : “God stuurt het leven. Hij stuurde dus ook zijn dood.”

Marjoleen Arina Vreekamp-Van den Berg werd geboren op 1 augustus 1941 in Amersfoort en overleed op 17 juli 2018 in Epe. Zij werd begraven bij haar man op de begraafplaats in Oosterwolde.

Louis Fraanje