Kleurrijke herfst met veel elfenbankjes en een oranje vermiljoenzwam…
Woensdag 6 november jl. – We zijn op weg van Ede naar Otterlo om weer eens een bezoekje te brengen aan het Natioanale Park De Hoge Veluwe. Onderweg genieten wij van het schitterende kleurenpalet dat de bomen links en rechts langs de Apeldoornseweg(N304) tentoonspreiden. Het kleurrijke herfstseizoen brengt ons ieder jaar veel vreugde, want de bomen en struiken tonen zich nu in al hun pracht en praal. Daarom moet je er nu met volle teugen van genieten, want binnen niet al te lange tijd verliezen zij al dit moois en is het voorbij!
Het schitterende kleurenpalet links en rechts langs de Apeldoornseweg – Foto: ©Louis Fraanje
Oranje elfenbankje
Samen met onze natuurvrienden Florus en Jannie van den Berg maken we vandaag weer eens een mooie herfstwandeling op de Hoge Veluwe en genieten van de vele kleuren en de paddestoelen. Daarover hebben we al eerder geschreven, maar ook nu zien we weer allerlei mooie dingen.
Zo ontdekken we tussen een wirwar van takken op een omgevallen boomstam, honderden elfenbankjes en… zowaar een ‘oranje/rood’ elfenbankje, tenminste dat dachten wij, maar Willemien Wildeman vertelde ons dat het een Vermiljoenzwam moest zijn!
Schitterend allemaal natuurlijk, want zoveel elfenbankjes bij elkaar zie je niet elke dag, dat is wel heel bijzonder, dus hebben wij ze allemaal maar eventjes goed onder de loep genomen en van alle kanten op de gevoelige plaat vastgelegd.
Tussen de wirwar van takken, ontdekken we honderden elfenbankjes en… een ‘oranje’ vermiljoenzwam! – Foto: ©Louis Fraanje
Echt oranje…. geen elfenbankje, maar vermiljoenzwam
…en nog eentje – Foto’s: ©Fransien Fraanje
“Voorzichtig maar Jannie”, hoor ik Fransien zeggen, ja… je moet er wat voor over hebben – Foto: ©Louis Fraanje
Spoorloos verdwenen
Daarnaa sjouwen we weer verder door bos en veld, het is op dit moment gelukkig lekker droog, een verademing na alle regen van de laatste dagen. En al wandelend door het herfstbos kletsen we ook weer eens lekker bij, want door alle drukte van de laatste weken was daar weinig van gekomen. Ook het ons zo bekende hert Hubertus komt ter sprake, ja… waar zou die toch zitten, vragen we ons hardop af. Al een aantal dagen was hij in geen velden of wegen meer te bekennen, dus speurden wij vanaf de bospaden links en rechts in de dekking of we hem ook konden ontdekken, maar hij leek ‘spoorloos’ verdwenen.
Twee Veluwse natuurvrienden Louis en Florus in het herfstbos op de Hoge Veluwe – Foto: ©Fransien Fraanje
Kaal en troosteloos
Zo zwerven wij samen met z’n viertjes over de bospaden die vol liggen met het afgevallen blad, ja… de herfst is nu echt zicht- en voelbaar in al haar geledingen, ook hangt er in het herfstbos altijd een heel apart ‘luchtje’, dat ieder jaar weer terugkomt in dit jaargetijde. Het is ook een soort van afscheid als de bladeren gaan vallen, nog even en dan staan de bomen er weer ‘kaal’ en ‘troosteloos’ bij, zo lijkt het tenminste maar wij genieten in alle jaargetijden. Zo filosoferend zijn we bij een stuk bos aangeland, waarvan we een heel klein beetje hoop en vermoeden hebben, dat hier Hubertus weleens zou kunnen zitten, dus… wie weet…?
