Schreeuwende meeuwen en pieterige scholeksters op het strand
Zondag 3 juni is voor ons ook een beetje ‘rustdag’ en doen we het dan ook echt wat kalmpjes aan. Overdag is het redelijk weer en luieren we lekker achterover in een gemakkelijke stoel.
Natuurlijk gaan we in de avond een stevige wandeling door de Eierlandse Duinen naar de Noordzee maken, dat is gezond en op zichzelf al een belevenis. We kunnen zo vanuit ons huisje de duinen in wandelen, dus… wat wil je nog meer.
Mooie vergezichten
Af en toe doet de zon een poging om door het wolkendek heen te breken, maar dat lukt toch niet helemaal en daardoor blijft het erg fris. Een jas is dus geen overbodige luxe op dit moment. Maar Louis en ik genieten van de omgeving, zo’n wandeling door de duinen doet een mens goed. Telkens wordt je verrast door de mooie vergezichten, of plotseling stapt er een fazant al kakelend – vanuit de dekking – het duinpad op.
Schreeuwende meeuwen
Als we eindelijk op het strand zijn aangekomen, zijn er niet veel mensen meer aanwezig, alleen de echte liefhebbers die er – net als wij – van houden om juist nu hier te willen zijn. De ruisende golven en schreeuwende meeuwen, versterken dat gevoel nog meer, zelfs als er eentje rakelings over mijn hoofd vliegt en iets verderop een landing maakt tussen zijn soortgenoten in de branding.
Bonte Piet
Dan klinkt het ineens: “Te Piet… te Piet…” en zien we een scholekster over het water scheren, de overbekende zwart/witte vogel, die de bijnaam ‘Bonte Piet’ heeft gekregen, omdat hij bont is en onophoudelijk dat ‘Pieten’ geluid laat horen. En even later wordt hij gevolgd door zijn echtgenote, met wie hij samen een kort bezoekje bij de meeuwen wil brengen. Maar… die stellen daar blijkbaar niet zo erg veel prijs op en verjagen het tweetal, nog voordat ze goed en wel een ‘poot’ aan de grond kunnen krijgen.
Natuurlijke kunst
Het strand ligt bezaaid met schelpen en we raken niet uitgekeken op de mooi getekende ringen, die de natuur heel kunstig op de bovenkant ervan heeft gevormd. Vroeger als kind, verzamelden wij ze en met zakken vol namen wij de schelpen mee naar huis, om ze op een doos te plakken of er een ander kunstwerk van te maken.
Boven water
Blij en voldaan wandelen wij tenslotte weer terug naar ons huisje, nagenietend van de zilte zeelucht waar we samen zo van houden. Louis is natuurlijk een Veluwenaar van geboorte en ik kom oorspronkelijk van de kust, maar beiden hebben we iets met ‘water’! Ik denk dat dit te maken heeft met onze voorouders, die kwamen uit Zeeland. Rasechte ‘Zeeuwen’ als ik het zo mag uitdrukken, een bevolkingsgroep die – al worstelend – het hoofd boven water moest zien te houden. Die betrokkenheid met het water voelen we ook hier op Texel, vandaar dat wij er zo graag vertoeven.
Hiervan willen wij u de komende tijd nog meer leuke foto’s te laten zien en daarbij mooie verhalen te vertellen, dus blijf ons volgen!
Lees ook: Noordwaarts naar Texel – Deel 40