Het landschap groeide dicht
Elf monumentale eiken in natuurgebied Wolfheze – sommige eeuwenoud en bekend als ‘Wodanseiken’- krijgen meer ruimte. De bomen stonden vroeger in een open heidelandschap en zijn daardoor niet overdreven hoog, maar flink in de breedte uitgegroeid. In de loop der tijd groeide het landschap dicht met andere bomen.
Een aantal bomen die te dicht bij de oude eiken staan en met hun kroon de Wodanseiken hinderen, worden gekapt. Hierdoor komen de ‘Wodanseiken’ weer vrij te staan. De werkzaamheden staan gepland voor de eerste helft van maart.
De Wodanseiken bij Wolfheze – Foto: ©Natuurmonumenten
Elf oude eiken
Hoewel er meer oude eiken in de omgeving staan, worden er slechts 5 tot de echte Wodanseiken gerekend. Maar dit is arbitrair, in totaal heeft Natuurmonumenten langs de beek 11 eiken uitgezocht die nu alle ruimte krijgen om uit te groeien tot echte Wodanseiken. Dit ter vervanging van een aantal oude eiken die aan het eind van hun leven zijn en zullen afsterven.
Romantisch
De ‘Wodanseiken’ werden in het verleden al vaak geschilderd door bekende kunstenaars van de Oosterbeekse school: de eiken langs de Wolfhezerbeek. Deze Wodanseiken zijn ook nu nog een lust voor het oog.
Een fraai schilderij met de titel Wodanseiken te Wolfheze uit 1849 van Jacob Jan Cremer. In de 19e eeuw stonden de eiken nog in een open heidelandschap. Dit verklaart hun korte stammen met laag aangezette kroon. De afgelopen eeuw is de heide rond de beek bebost geraakt. Het schilderij maakt inderdaad een geromantiseerde indruk: de eiken lijken groter en indrukwekkender dan de huidige exemplaren, die wel schilderachtig, maar niet zeer groot zijn.
De Wodanseiken te Wolfheze (1849) – Schilderij Jan Jacob Cremer
Voldoende ruimte
Zo romantisch als in de 19e eeuw werd geschilderd, wordt het landschap niet meer. Wel krijgen de eiken voldoende ruimte om breed uit te groeien. Natuurmonumenten heeft een wandeling door natuurgebied Wolfheze die langs de oude eiken loopt.
Hulp van het Vierbeekcollege
Leerlingen van het Vierbeekcollege uit Oosterbeek verwijderen elke twee jaar de ondergroei om de zichtbaarheid van de grillige gevormde bomen optimaal te houden. Zo werkt deze generatie mee aan het behoud van de eeuwenoude eiken.
