Onzekere toekomst…
Met de komst van de wolf, is de toekomst van de moeflons in Nederland uiterst onzeker geworden, net als die van de (heide)schapen en andere landbouwhuisdieren. Aangezien in de afgelopen tijd steeds weer opnieuw wolven dichter bij ons in de buurt komen en het vee aanvallen, moeten de afrasteringen van onze boeren, paarden en schapenhouders met extra stroomdraden uitgerust worden.
Boer en natuur
Als ik om mij heen kijk in ons buitengebied, zie ik bijna altijd reeën in de weilanden en daarnaast heb ik ook vaak meegemaakt, dat een reegeit haar kalfje juist daar op de wereld zet. Daar komt nog eens bij, dat veel boeren – uit liefde voor de natuur – het grazen van de koeien of schapen dan op elkaar afstemmen, zodat het reewild in die periode haar rust kan hebben. Ook met het grasmaaien wordt er dan rekening gehouden met de pasgeboren kalfjes.
Helaas is het bovenstaande beeld straks dus verleden tijd, de weilanden, paarden en de schapenweides in het bijzonder, moeten als eerste per direct afgesloten worden om de wolf tegen te houden. Een radicale ingreep , waarbij niet alleen de wolf er niet meer in kan komen, maar ook al het andere wild tegen deze ‘barrière’ aanloopt!
Natuurbehoud en rasters
Het is toch eigenlijk te zot voor woorden, dat we met z’n allen de afgelopen dertig tot veertig jaar, in opdracht van de Provincie Gelderland vele miljoenen ‘gemeenschapsgeld’ hebben besteed, omdat alle rasters en hekwerken opgeruimd moesten worden. En dit juist om het wild overal zoveel mogelijk vrije doorgang te verlenen, wat een enorme grote stap voorwaarts was, om een ‘rastervrije’ en ‘wildvriendelijke’ open Veluwe te creëren!
En nu… worden beheerders, boeren, paarden en schapenhouders weer gedwongen om juist rasters – voorzien van schrikdraad – te plaatsen! Kan dit in het algemeen belang zijn? Is dit nu dierenwelzijn? Wanneer 8000 volt zware barrières het wild belemmeren? We hebben verschillende keren gezien hoe een hert of ree verstrikt was geraakt in draad van een raster of schrikdraad e.d. dat is echt geen pretje om mee te maken, niet voor de toeschouwer en al zeker niet voor het dier zelf!
Moeflon al bijna opgeofferd aan de wolf? – Foto: ©Louis Fraanje
Wolvenaanvallen
De toenemende wolvenaanvallen zijn voor veel schapenboeren aanleiding geweest om te stoppen met het houden van hun dieren. Maar met het stoppen en wegdoen van de schapen verdwijnt ook een stuk levensvreugde.’
Andere dieren vallen dood neer door de stroom en egels, dassen, hazen, reeën en herten, raken in de draden verstrikt.
De wolf past niet in ons overvolle cultuurlandschap en we kunnen toch niet heel ons land vol zetten met rasters om de wolf tegen te houden? Want ook andere dieren ondervinden daar ontzettend veel hinder van.
Daarnaast is het volgens ons financieel niet haalbaar om overal hekken te plaatsen en is het onderhoud ‘intens’ veel werk.
Het vee dan maar binnen laten staan – iets wat verschillende partijen opperen -, is geen optie, omdat de weilanden dan de begrazing door schapen missen. Dieren horen in de wei, ophokken is niet goed voor hun groei en het dierenwelzijn. En lege weilanden… dat willen we toch niet?
Omgekeerde wereld
Je kunt je dus hardop afvragen of dit wel allemaal in het belang van natuurbehoud is, wanneer de laatste vrije plekjes in een dichtbevolkt landschap afgesloten gaan worden? Dat is toch krankzinnig? Dat kan toch niet waar zijn? Dat is toch de ‘omgekeerde’ wereld?
Ik heb daar al eerder over geschreven in 2017: Iedereen praat over wolven…
Even een klein geheugensteuntje
Het eerst verdween de wolf uit de westelijke provincies Noord- en Zuid-Holland, later in Utrecht (1775), Drenthe (1780), Gelderland (1822) en Limburg (1845 of 1869). De laatste gedode wolf in Nederland was in 1881 in Helvoirt, Noord Brabant en in 1897 werd bij Heeze in Noord–Brabant de laatste wolf in Nederland gezien.
Nederland is het dichtstbevolkte land van Europa. Er wonen ruim zeventien miljoen mensen. In de 20e eeuw is het aantal inwoners van Nederland ruim drie keer zo groot geworden. Van vijf miljoen in 1900 naar de huidige achtien miljoen in 2024.
Dus nu tenslotte de vraag, of het nog wel eerlijk en realistisch is om te zeggen, dat de wolf hier alle ruimte en recht heeft als toen hij twee eeuwen geleden uit Nederland verdween? Moeten wij dan nu ten koste van alles en iedereen, de ‘droom’ in stand blijven houden, dat er in ons keurig aangeharkte en dichtbevolkte kikkerlandje en de Veluwe in het bijzonder, nog zoiets als echte ‘wildernis’ bestaat, zoals sommigen ons willen doen geloven?
Krankzinnig
Je kunt je daarnaast nog afvragen, of het sowieso wel eerlijk is tegenover de wolf zelf…. want uiteindelijk zullen ook de wolven zich verder uitbreiden en op zoek gaan naar nieuwe territoria. Want wolven leren snel en zullen dan ook steeds slimmer te werk gaan, bijvoorbeeld bij hun aanvallen op het vee e.d. En wat zijn de gevolgen daarvan?
Ik hoor de voorstanders van de wolf alleen maar steeds zeggen dat schapenhouders, veehouders en andere huisdierhouders de zogenaamde ‘wolfwerende’ rasters moeten plaatsen. Maar hoever en hoelang wil je daarmee doorgaan? Moeten we dan koste wat het kost ons land vol zetten met rasters? Dat is toch krankzinnig!
Ik hoop in ieder geval dat het ‘gezonde’ verstand, ons uit deze ‘droom’ gaat helpen!
Louis Fraanje, voorzitter-Jac. Gazenbeekstichting
********************************************************************************************************************************
Meer info: Vereniging De Moeflon
