Familiewapen Mouw, 1608 of eerder
De laatste telg uit een oud-Veluws geslacht is niet meer…
ELSPEET – Afgelopen zaterdag 9 maart 2024 is onze vriend Evert Mouw van ons heengegaan, hij was al een tijdje ongeneeslijk ziek en heeft nu het tijdelijke leven met het eeuwige moeten verwisselen.
En vandaag donderdag 14 maart 2024 zullen wij onze vriend Evert Mouw, samen met zijn liefhebbende vrouw Mireille, met familie en vrienden, naar de begraafplaats in Elspeet begeleiden.
Oud geslacht
Evert zijn voorouders waren echte schaapherders, waarvan scheper Willem Mouw misschien wel de bekendste is geweest en dat zijn hele leven lang.
Later nam Everts vader, Cos Mouw(1943-2014) het herderschap over van de schaapskudde in Elspeet en dat heeft hij gedaan, totdat hij lichamelijke klachten kreeg.
Cos was intussen getrouwd met Christien Dubbeldam, die ook herderin werd en daarnaast veel geschreven over het herdersbestaan. Zie bijvoorbeeld haar boek Van lammertijd tot lammertijd (2012), of haar verhalen op o.a. de website Nevelflarden.
Zoon Evert
Evert was de enige zoon van onze inmiddels overleden vrienden Cos en Christien Mouw, geboren in 1976 en ging al als driejarige jongen ook weleens mee met de schaapskudde de heide op en speelde met de herdershond. Hij groeide op tussen de schapen, thuis en in het veld op de Elspeetse Heide, maar zou later toch voor iets geheel anders kiezen, dan schaapherder.
Driejarige Evert met zijn vader Cos Mouw op de Elspeetse Heide – Archieffoto: Krant(?)
Verbondenheid
Maar de verbondenheid met de Veluwe en Elspeet in het bijzonder, de schapen en heide, het Veluwse land waar zijn wortels lagen, dat heeft hem nooit losgelaten. Je kon Evert Mouw dan ook regelmatig in en om Elspeet tegenkomen en hij hielp ook ieder jaar mee om de schapen van hun wollen jas te ontdoen op het Schaapscheerdersfeest in de zomer.
Oudste rechten
Zo zwierven Fransien en ik afgelopen zaterdag, de dag dat Evert is overleden, nog over de Elspeetse Heide. Op zo’n moment moet ik onwillekeurig terugdenken aan vroeger. Duizenden en nog eens duizenden schapen bevolkten toen de uitgestrekte heidevelden van de Veluwe. Het geluid van mekkerende schapen en het belgerinkel weerklonk over velden en wegen. De schaapherder met zijn kudde hoort bij de Veluwe, net als de boer met zijn vee op de boerderij, zij hebben de oudste rechten!
Helaas… moet ik zeggen, want met de terugkeer van de wolf, zal die grote stille heide, nog stiller worden en dwaalt straks de schaapherder eenzaam rond, zonder zijn kudde en zonder zijn trouwe honden.
Helaas… een sprookje is werkelijkheid geworden!
Weerbarstig volkje
Men verwijt mij weleens, dat ik ouderwets ben en dat ik niet met m’n tijd meega. Al die flauwe kul van vroeger, och man dat is toch niks waard. Nee, dat is voorbij, dat heeft z’n langste tijd wel gehad, wordt er dan vaak gezegd!
Maar… hoe vaker ik dat hoor, des te verdrietiger ik er van wordt. Dan zie ik onze voorouders dat oude en weerbarstige Veluwse volkje, die eenvoudige Veluwenaren bezig op het land met hun onverzettelijke doorzettingsvermogen.
Helaas… het is voorbij, maar met trots kijk ik daarop terug, net als Evert, geboren en getogen in het land van hei en dennen, een land waar wij met veel liefde en passie over konden praten en schrijven!
Cos & Christien Mouw(†) en hun zoon Evert op het Schaapscheerdersfeest, zomer 2008 – Foto: ©Louis Fraanje
Strijder Evert
We hebben als goede vrienden zeker heel veel gepraat, over van alles en nog wat, mede ook omdat ik in het verleden goed bevriend was met zijn inmiddels overleden vader en schaapherder Cos en zijn vrouw Christien. Door dit alles werd die band, die verbondenheid als Veluwenaren onderling, steeds hechter.
Zijn strijders Tshirt
Hij was een strijder van het eerste uur, doorzag de oneerlijke bejegening van onze Nederlandse boeren en datzelfde gold in grote lijnen ook voor de schaapherders en hun eeuwenoude cultuur.
Het ging hem met recht aan zijn hart en schreef talrijke, verhelderende artikelen hierover en sprak zich uit voor radio en TV, waarbij hij zijn mening nooit en te nimmer onder stoelen of banken stak.
Vooral ook de vele gesprekken die hij samen met Sven-Ake Hulleman hierover voerde en die je terug kunt kijken en beluisteren via: https://www.youtube.com/
Hij wierp zich geheel en al in de strijd en deed dat ook onder de vlag van Farmers Defence Force, waarvoor hij ook nog door FDF-voorman Mark van den Oever als ‘Strijder Evert’ is onderscheiden.
Waarover Evert zelf het volgende commentaar gaf: “Mooi dat goudkleurige logo. Er zijn nu drie of vier leden die er eentje gekregen hebben. Ik voel me vereerd. De FDF is een dappere, eerlijke club. Mooi cadeau in privé lastige tijden, maar ook dan: altijd voorwaarts gericht, met behoud van het goede. Je maintiendrai.”
Planeet redden
Deze ontelbare actuele en zeer interessante artikelen, verhalen en commentaren die Evert Mouw heeft opgetekend, dwingen zeker respect af en hebben hun waarde inmiddels al dubbel en dwars bewezen.
Hij heeft hiermee historie geschreven, daar ben ik vast van overtuigd en ik citeer enkele woorden uit een post van 5 februari jl. met de titel: “Zinnige onzin” want die paar woorden zeggen alles:
“Ze snappen het niet. Men wil zo graag een planeet redden. Maar ze verliezen zo hun eigen land.”
Diezelfde woorden zullen nog lang naklinken in ons geheugen!
En toen je onlangs aan mij vroeg of het allemaal wel zin heeft gehad, dit alles wat je in je relatief korte leven hebt gedaan. Toen heb ik geantwoord: “Waarde Evert, je bent een echte strijder, een kerel met een rechte rug, dat zullen wij en vele anderen die dit oude Veluweland liefhebben, nooit vergeten! En Evert, je wint niet altijd je gevechten, maar het is goed te weten dat je hebt gestreden en dat het allemaal zeker niet voor niets is geweest!
Lees ook: 1976 – Veluwenaar Evert Mouw – 2024 – Deel 2 – Slot
