Veluwenaar Louis Fraanje
Zomaar een klein gedichtje uit het leven gegrepen…
Ik was er misschien wel honderden keren voorbij gekomen en telkens dacht ik bij mezelf, wat staat daar toch voor een prachtig oud en vervallen schuurtje. Een beetje onopvallend en verscholen ergens helemaal achter in een uithoek van het Veluwse platteland.
Gedachten en herinneringen
En als dan eenmaal de foto is gemaakt, dan komen de gedachten en herinneringen, de verhalen waardoor je wordt geraakt. Ik heb geprobeerd om al die dingen in enkele regels uit te drukken en samen te vatten in een gedicht.
Ergens in de eenzaamheid van de Veluwe stond dit oude schuurtje – Foto: ©Louis Fraanje
Het oude schuurtje
Ergens in de eenzaamheid,
stond deze bouwvalligheid.
Zomaar stil en verlaten,
vol met kieren en gaten.
Schijnbaar nutteloos,
onbruikbaar en werkeloos.
Afgedankt door mensen,
die hadden andere wensen.
Maar als schuilplek,
was het nog niet zo gek.
En door al die jaren heen,
bood ‘t onderdak voor iedereen.
Door weer en wind geplaagd,
heeft de tijd er aan geknaagd.
Gelukkig bleef de oude sfeer,
en schoonheid van weleer.
Tekst: ©Louis Fraanje
