Vogelleven in de lens gevangen…
Gisterenmiddag hebben we ergens op de Veluwe, samen met Thea van den Brink een mooie boswandeling gemaakt en onderweg zagen wij ergens boven in een oude beuk, een ietwat gedrongen, maar toch wel flinke bruine vogel zitten. Het bleek een bosuil te zijn, die blijkbaar zijn dag zat te verslapen. Toen we wat dichterbij kwamen, dook hij wat in elkaar, net of hij wilde zeggen: “Weer zo’n wandelaar die mijn rust komt verstoren, terwijl ik een uiltje aan het knappen ben”.
In een oude beuk zat een bosuil, maar toen we wat dichterbij kwamen dook hij naar onderen – Foto: ©Fransien Fraanje
Roestplek
Bosuilen jagen natuurlijk het liefst in de schemering en ‘s nachts, overdag zitten ze op een roest(rust)plek. De ogen gesloten, want het daglicht is blijkbaar te fel, daar komt nog bij dat hij bij het vangen van een prooi, meer op zijn gehoor afgaat. Vaak liggen onder die vaste rustplaats veel braakballen, dat zijn een soort harige en langwerpige balletjes met niet verteerde botjes en haren van bijv. muizen en andere knaagdiertjes.
Na een tijdje kwam de bosuil weer wat omhoog en konden we hem in de lens vangen – Foto: ©Louis Fraanje
Uiltje knappen
Zo schijnbaar geheel op z’n gemak, boven in die boom, knapte hij af en toe met zijn snavel. Misschien komt daar dan ook wel de uitdrukking vandaan: “hij knapt een uiltje”. Maar met veel geduld konden we hem een tijdje later toch aardig mooi in de lens vangen!
