Ter nagedachtenis aan…

Een steen als stille getuige… 

Een tijdje geleden liep ik ergens op een begraafplaats, toen plotseling mijn oog op een grafsteen viel, waar met grote letters op stond: “Ter nagedachtenis aan….” en vervolgens de naam van de overledene, geboorte- en overlijdensdatum etc.
Een aangrijpende tekst, waardoor ik even werd stilgezet, en terwijl ik daar zo in gedachten stond, kwam er plotseling een roodborstje aanvliegen, die stilletjes boven op de steen ging zitten en daarna met een schuin oogje mijn kant op keek.
Het roodborstje en de grafsteen – Foto: ©Louis Fraanje

Het roodborstje en de grafsteen – Foto: ©Louis Fraanje

Oog in oog

Minutenlang stonden wij zo ‘oog in oog’ met elkaar op die stille begraafplaats en ondertussen gingen mijn gedachten uit naar al die mensen, die hun geliefden hier achter moesten laten.
Alleen een steen, met daarop geschreven: “Ter nagedachtenis aan….” , staat als een stille getuige tussen al die andere honderden stenen hier op de begraafplaats.
Hoe je ook over het leven denkt en dat is voor een ieder heel persoonlijk, hier wordt je als mens even heel duidelijk gewezen op het feit, dat het leven hier op deze aarde eindig is!
.
Nog heel even bleef het roodborstje in de buurt rondscharrelen – Foto: ©Louis Fraanje

Nog heel even bleef het roodborstje in de buurt rondscharrelen – Foto: ©Louis Fraanje

Brood op de plank…
.
Inmiddels was het roodborstje gevlogen en zat een paar meter van mij vandaan op de grond, met zijn snaveltje tussen de blaadjes te scharrelen, op zoek naar wat eetbaars. Net of hij zeggen wilde: “Ja… het is heel goed om even stil te staan en de dingen te overdenken, maar ik moet wel verder, want… er moet wel ‘brood’ op de plank komen!” En gelijk heeft hij, dat staat buiten kijf.
Nog heel even bleef hij in de buurt rondscharrelen, maar toen vond hij het blijkbaar welletjes, en ging vervolgens op de wieken de wijde wereld in. En een ontroerende idylle was voorbij…
.

Mijn broer…

Tegelijkertijd moest ik ook denken aan mijn jongere broer Kees(66), die op zondag 3 maart 2019 overleed.
Een kleurrijk man en trotse opa vol humor, maar ook diepgelovig en dat uitdroeg in het dagelijkse leven. Een echt ‘mensenmens’ en daarnaast ook een begaafd schilder en onderwijzer die zeer geliefd was bij zijn leerlingen.

Wij wensen zijn vrouw Ilse, zoon William Fraanje en zijn vrouw Lianne, samen met hun twee kinderen Willemijn en Joachim veel sterkte toe!

Permanente koppeling naar dit artikel: https://www.de-veluwenaar.nl/2022/03/03/ter-nagedachtenis-aan/