Heftige uren en ogenblikken van onzekerheid…
EDE-VELUWE – Afgelopen dinsdag 15 februari jl, stond onze wereld even op zijn kop, hoe…? Nou geheel onverwachts werd ik getroffen door een hartinfarct. Hals over kop met de auto van zus Jeannet naar de huisarts, en vervolgens de ambulance naar het Gelderse Vallei Ziekenhuis in Ede, regelrecht door naar de hartbewaking, allerlei kabels aan je lichaam en aan de monitor.
Heftige uren en ogenblikken van onzekerheid tijdens die eerste 24-uur, waarbij artsen en verpleegkundigen al het mogelijke deden, om jou te helpen.
Wat er op zo’n moment allemaal door je heen gaat, ga ik hier allemaal niet neerschrijven, wel dat de ‘dood’ dan ineens wel heel erg dichtbij is.
Hartinfarct
Daarna kwam alles – God zij dank – gelukkig in wat rustiger vaarwater, en werd ik verplaatst naar een andere afdeling, om vervolgens donderdag de 17e februari jl. een hart-katheterisatie te ondergaan, met als uitslag en lichte hartinfarct, die met medicijnen behandelt kan worden.
Daarna, voor alle zekerheid, nog een nachtje in het ziekenhuis gebleven, en op vrijdag 18 februari jl. mocht ik dan weer naar huis, opgehaald door mijn broer Gert en Fransien, ben ik weer blij en dankbaar thuis, om op te knappen!
Een gelukkige Louis in Ziekenhuis Gelderse Vallei te Ede – Foto: ©Mariëtte Wijnsma
Tenslotte
Nou… alle respect en waardering voor deze artsen en verpleegkundigen, dat mag zeker ook wel wat meer de aandacht van de politiek! Echt serieus, want het is daadwerkelijk een zwaar beroep!
Daarnaast wil ik vanaf deze plaats, alle artsen en verpleegkundigen van de hartbewaking en het team van de afdeling ouderen A2 in het Ziekenhuis Gelderse Vallei te Ede, en iedereen die op wat voor manier dan ook geholpen heeft, heel hartelijk bedanken voor alle goede zorgen.
En als laatste, maar zeker niet in het minste, wil ik hierbij onvoorwaardelijk mijn grote Schepper God hiervoor danken!
