Het laatste deel van onze wandeling d.d. donderdag 18 november jl. op de Wolfhezerheide..
Hoewel er hier en daar nog water stroomt, staan de meeste sprengen droog, maar voor de rest heb je zeker het gevoel of dat je door een oerbos loopt. Dat gevoel wordt versterkt, als we eenmaal in het dat van de Wolfhezerbeek aankomen, en oog in oog komen te staan met de beroemde Wodanseiken. Deze vijfhonderd jaar oude woudreuzen behoren tot de bekendste bomen van Nederland.
En dan staan we eindelijk oog in oog met de beroemde Wodanseiken – Foto: ©Louis Fraanje
Overblijfselen uit een ver verleden, grillige bomen met hun oude verhaal geven een mystieke sfeer – Foto: ©Fransien Fraanje
Fransien voelt zich er wel thuis, mede ook omdat de schilders van de Haagse School hier vertoefden – Foto: ©Louis Fraanje
Het landschap is voor een deel nog hetzelfde gebleven – Foto: ©Fransien Fraanje
Hier staan we – letterlijk en figuurlijk – ‘oog in oog’ met de Wodanseiken – Foto: ©Louis Fraanje
Een ware belevenis om weer eens kennis te maken met deze Middeleeuwse woudreuzen – Foto: ©Louis Fraanje
Natuurlijk hebben we ook oog voor het kleine, zoals hier deze prachtige geweizwammetjes op een bemoste boomstronk – Foto: ©Fransien Fraanje
Aan het einde van onze wandeling zien we op een paal deze hele kleine paddenstoeltjes staan. Het lijkt net een mini-terrasje voor kabouters – Foto: ©Louis Fraanje
Tenslotte
De schilders van de Oosterbeekse en de latere Haagse School waren in de 19e eeuw gefascineerd van de natuur rond Wolfheze en ze legden deze dan ook veelvuldig vast in fraaie schilderijen. Het landschap is na 150 jaar voor een deel nog hetzelfde als toen de schilders vanuit het hele land hier naartoe trokken.
Meer info: Haagse_School_(schilderkunst)
Schilderij met de titel Wodanseiken te Wolfheze uit 1849 van J.J.Cremer. In de 19e eeuw stonden de eiken nog in een open heidelandschap, dit verklaart hun korte stammen met laag aangezette kroon. De afgelopen eeuw is de heide rond de beek bebost geraakt.
Wodanseiken
Zo rond 1850 bedachten de landschapschilders Gerard en Johannes Warnardus Bilders, de naam Wodanseiken, volgens ons een goede keus, want deze enorme woudreuzen, of wat er dan nog van over is, zijn en blijven zeer indrukwekkend allemaal. In ieder geval was deze wandeling een hele belevenis, om opnieuw weer eens kennis te maken met deze Middeleeuwse woudreuzen!
Slot
