Onverwachte ontmoeting in het bos…
Een tijdje geleden zwierven Fransien en ik door het bos ergens op de Noord-Veluwe, toen er plotseling een keiler(mannetjeszwijn) vanuit het struikgewas op het bospad verscheen. Dat was best wel even schrikken, ook al weet je dat zoiets kan gebeuren, maar als het dan ook daadwerkelijk gebeurt, sta je wel even te kijken.
‘Maggi-geur’
Zo’n zwerftocht – zonder doel – door het Veluwse bos is een avontuur op zich, je weet nooit van tevoren wat je pad zal kruisen, eigenlijk gelukkig maar ook. Want ja, we roken op een gegeven moment al een sterke ‘Maggi-geur’ en Fransien fluisterde meteen daarop: “Louis… ik ruik wilde zwijnen!” En ze had het nog niet geopperd, of daar kwam ineens op zo’n 25 tot 30 meter afstand, een flinke keiler vanuit het struikgewas tevoorschijn.
“Geen paniek… en rustig blijven staan,” fluisterde ik naar haar. Ondertussen richtte ik mijn camera op de ruige keiler, die heel mooi dwars ging staan, en daarbij nog eens schuin naar ons keek, om er dan uiteindelijk toch maar vandoor te gaan. (Zie ook de foto’s hieronder)
Tenslotte
Best wel spannend om zo midden in het bos ‘oog in oog’ met zijn ruige keiler te staan, hoewel je toch op je hoede moet zijn, want je weet maar nooit. En na deze ‘spectaculaire’ ontmoeting zwerven we verder door het bos en genieten van de ons omringende natuur. Daarbij ontdekken we een prachtig ‘stilleven’ in de vorm van een bruin verkleurd eikenblad op het groene mos.
Op de terugweg zien we tussen de bomen door, nog een prachtige laatbloeier van het vingerhoedskruid, de lila-kleurige klokjes zijn een lust voor het oog en tegelijkertijd een mooie afsluiter van onze zwerftocht!
Lees ook: Zwervend langs het wildspoor – Deel 37