Verder door de mist op zoek naar het grofwild…
Nadat we het tweetal geweidragers achter ons gelaten hebben, wandelen we op ons gemakje verder en de mist blijft ons parten spelen. Het zicht blijft beperkt tot op enkele meters van ons vandaan, soms lijkt het wat op te trekken, maar schijn bedriegt.
Tot op het moment dat Fransien mij heel voorzichtig aan m’n jasje trekt, ze fluistert zacht: “Louis, links zie ik schaduwen in de mist!” Tegelijkertijd heeft ze haar camera in de aanslag, enkele minuten later doemen de gestalten van een aantal edelherten op uit een gordijn van mist. We houden onze adem in, want dit is wel heel bijzonder, vooral als ze ook nog eens op steenworp afstand aan ons voorbij wandelen.
Ineens doemen de gestalten van een aantal edelherten op uit een gordijn van mist – Foto: ©Fransien Fraanje
De edelherten komen op steenworp afstand aan ons voorbij wandelen – Foto: ©Fransien Fraanje
Heel op hun gemak lopen ze in de richting van het oude dennenbos – Foto: ©Fransien Fraanje
Eenmaal tussen de bomen, blijft een viertal herten in onze richting staan kijken – Foto: ©Louis Fraanje
Oog in oog
Als ze eenmaal tussen de bomen zijn aangekomen, blijven ze staan en turen in onze richting, de spanning is om te snijden als we zo samen in deze mist ‘oog in oog’ staan met deze grote dieren, tjonge… wat een geweldige ervaring.
Dachten we bij onze vorige ontmoeting met de reegeit al, hoe bijzonder is zoiets. Nou… dan is dit wel eventjes heel iets anders, dit is niet te vergelijken… wat een schitterend ‘natuurmoment’!
De herten trekken naar links in de richting van de open vlakte – Foto: ©Louis Fraanje
Mistig schouwspel
Na enige tijd vinden de herten het blijkbaar genoeg, ze trekken naar links in de richting van de open vlakte, waar wij nog meer soortgenoten ontdekken. Met open mond staan wij te genieten van dit prachtige schouwspel, dat voor het grootste deel in nevelen is gehuld, en we blijven net zo lang staan, totdat het laatste hert – letterlijk en figuurlijk – in de mist is verdwenen.
Een prachtig schouwspel, dat voor het grootste deel in nevelen is gehuld – Foto: ©Louis Fraanje
Wat een weelde
We kijken elkaar aan en besluiten om terug te gaan naar de oude jachthut, waar we heerlijk bij de warmte van het haardvuur, genieten van een lekkere bak koffie. Ook al is het hartje winter, hier binnen in de oude hut is het inmiddels lekker warm geworden. Wat een weelde, als je zo samen kunt genieten van de vrije natuur in al haar facetten, en als gelijkgestemden er ook nog eens uren over kunt praten, dan kun je daar toch alleen maar blij van worden.
Aan de rand van het winterse bos met de oude Rocky – Foto: ©Fransien Fraanje
Tenslotte
Als we allebei lekker opgewarmd zijn en de koffie ons goed hebben laten smaken, wachten we nog heel even tot de kachel is uitgebrand, daarna pakken we onze spullen bij elkaar, starten onze oude Rocky om nog een tochtje door het terrein te gaan maken. De mist is langzaam maar zeker wat opgetrokken en de wereld ziet er inmiddels ook weer wat aangenamer en doorzichtiger uit!
Lees ook: In en om de oude jachthut – Deel 44
