Het legendarische hert “Hubertus” – Deel 153

Veegtijd van het bastgewei, spannende tijden voor Hubertus en voor ons…

Maandag 15 juli jl. in de avond nog even over de Kronkelweg gereden en halverwege stond ons een verrassing te wachten, waar wij op dat moment nog geen weet van hadden.
Wat was namelijk het geval? Terzijde van een bospad zat Hubertus heel op zijn gemak lekker te herkauwen, hoe lang hij daar al zat, wisten we niet, maar het was de moeite waard om het ogenblik af te wachten totdat hij overeind zou komen. Want…  dan rekt hij zich zover mogelijk uit en trekt hij soms een heel apart gezicht, dat is echt ‘gaaf’ om mee te maken, want zoiets zie je niet elke dag.

Het hert Hubertus maandagavond 15 juli met de laagstaande zon – Foto: ©Louis Fraanje

Verrassing

Terwijl wij zo vanaf het bospad Hubertus zaten te observeren, zagen we dat hij nog niet aan het vegen was, hoewel het gewei inmiddels aardig uitgedroogd is, was er nog weinig te zien. Hoogstens bovenin aan een gewei-end iets een scheurtje, maar dat was dan ook alles.

Dan… opeens – bij verrassing – komt Hubertus overeind en rekt zich uit zoals wij gehoopt hadden, tjonge… wat een gezicht zeg, heel vreemd om te zien want ineens lijkt het een totaal ander dier.  Een schitterend moment, dat je anders bijna niet te zien krijgt in de natuur, dus is dit echt genieten.

______________________________________________________________________________________________________________________

Woensdag 17 juli 2019

‘s Avonds nog even naar de Hoge Veluwe geweest om te kijken of Hubertus al aan een begin had gemaakt met het vegen van zijn gewei.  Ergens in de buurt van het oude Pompgebouw ontdekten wij onze natuurvrienden Florus en Jannie, die hadden de afgelopen middag Hubertus in de plas bij het Pomphuis gezien en gefotografeerd. Inmiddels liep Hubertus over de grote weide in de richting van het Veentjesbos, daar ging hij in de bosrand, nog even flink tekeer met zijn gewei in de laaghangende takken, om vervolgens het bos in te trekken.

Hubertus staat in het Veentjesbos zijn gewei te vegen en opeens verschijnt er een biggetje – Foto: ©Louis Fraanje

Hubertus druk met vegen...

Hubertus druk met vegen…

het begin is er - Foto's: ©Louis Fraanje

het begin is er – Foto’s: ©Louis Fraanje

 

 

 

 

 

 

 

Komisch moment

Toen hij ergens op een open plek in het bos wat stond bij te komen van alle inspanningen, verscheen er ineens een biggetje in beeld, die blijkbaar heel even de weg kwijt was. Een zeer komisch gezicht om te zien, heel even stonden we ‘oog in oog’ met het kleine ding, maar… net zo snel als hij was gekomen, was hij ook weer verdwenen.

Ondertussen was ook Hubertus aan de wandel gegaan, op weg naar de lage Amerikaanse eikjes aan de Kronkelweg om zijn buikje te vullen. Daar konden we in alle rust, eens even goed zijn deels geveegde gewei bekijken, bij de rechter-stang  was al een aardig stuk bast verdwenen en zag het er wat ‘bloederig’ uit.

______________________________________________________________________________________________________________________

Donderdag 18 juli 2019

Vandaag zou ons geduld wel heel erg op de proef gesteld worden, zo tegen de klok van 11.00 uur waren wij op de Hoge Veluwe, in eerste instantie was Hubertus in geen velden of wegen te bekennen. Maar toen wij nog eens goed de dekking afspeurden, zat Hubertus – goed verscholen – in het dichte bos op een heuvel, om vervolgens ruim drie uur later overeind te komen en via een omweg naar de open Veentjesweide bij het Pompgebouw te trekken.

De losgeslagen basthuid wordt ondertussen lekker opgepeuzeld – Foto: ©Louis Fraanje

De losgeslagen basthuid wordt ondertussen lekker opgepeuzeld – Foto: ©Louis Fraanje

Als hij even later moet gapen, lijkt het of de 'bronst' is begonnen – Foto: ©Louis Fraanje

Als hij even later moet gapen, lijkt het of de ‘bronst’ is begonnen – Foto: ©Louis Fraanje

Hoe nu verder…

Wat gaat hij doen en gaat hij vandaag soms ook weer naar de plas om een bad te gaan nemen? In stilte hopen we het natuurlijk wel, omdat wij er gisteren – vanwege andere verplichtingen – er niet bij konden zijn. Maar… daar heeft Hubertus natuurlijk geen boodschap aan, die trekt zijn eigen(wijze) wissels, En of er nu twee- of tweehonderd man zou staan, daar trekt hij zich echt geen sikkepit van aan.
Inmiddels heeft ook natuurvriend Ton Heekelaar zich bij ons gevoegd en wachten we gezamenlijk maar heel rustig af, wat er gaat gebeuren.

Lees ook: Het legendarische hert “Hubertus” – Deel 154

______________________________________________________________________________________________________________________

Bekijk ook het filmpje:

Permanente koppeling naar dit artikel: https://www.de-veluwenaar.nl/2019/07/19/het-legendarische-hert-hubertus-deel-153/