Op pad met de kleine camera – Foto: ©Louis Fraanje
Van kleine en grote wonderen in de natuur…
Ja… hoe je het ook wendt of keert, zo’n kleine camera heeft toch heel veel voordelen, vooral als je tijdelijk even gehandicapt bent, zoals ik met mijn rechterhand.
Ik heb namelijk artrose en in mijn hand zat een ontsteking, daar ben ik aan geholpen. Erg pijnlijk allemaal, maar hopelijk ben ik snel weer aan de ‘beterende’ hand, zowel letterlijk als figuurlijk. Daar komt nog eens bij dat Louis echt zijn best doet, om mij zoveel mogelijk werk uit ‘handen’ te nemen!
Mooi resultaat
Daarvoor liep ik altijd met de grote camera te sjouwen, maar dit gaat veel gemakkelijker, daar komt nog eens bij dat het resultaat mij zeker niet tegen is gevallen.
Het begon die maandagmiddag de 29e april jl. op de Hoge Veluwe met het fotograferen van een bezige bij op een paardenbloem, druk doende om zoveel mogelijk nectar te verzamelen. Het bijenleven is ook zoiets wonderlijks, daar raak je nooit op uitgekeken, heel erg bijzonder om je daar eens in te verdiepen.
Een bij haalt de nectar uit deze mooie gele paardenbloem – Foto: ©Fransien Fraanje
En… laag bij de grond was een Grote Bonte Specht bezig met voedsel zoeken. – Foto: ©Fransien Fraanje
Dood en leven
Zo wandelend over het bospad, valt mijn oog op enkele oude en kromme bomen, waarvan de ene helemaal kaal en bijna vergaan is, maar door zijn vreemde vorm een bijzondere aantrekkingskracht op mij uitoefent. In vergelijking met al het jonge groen overal om hem heen, geeft het een mooi beeld van de vergankelijkheid in de natuur. En als ik even later de Grote Bonte Specht op de grond zie rondscharrelen om even later het nest op te zoeken in een dode boom, is duidelijk zichtbaar dat dood en leven heel erg dicht bij elkaar liggen in de natuur.
De vergankelijkheid in beeld bij deze oude bomen – Foto: ©Fransien Fraanje
Hubertus
Als op zo’n middag dan ook nog eens het bekende hert Hubertus ten tonele verschijnt, is het helemaal een waar genoegen om hier te zijn. Zich van niets en niemand iets aantrekt en rustig aan de lage Amerikaanse struiken met het jonge groen gaat lopen knabbelen, kan deze middag al niet meer stuk.
Inmiddels volgen wij dit bijzondere hert al vanaf zijn geboorte in mei 2011, dus is Hubertus inmiddels alweer bijna acht jaar oud, en nog altijd voor velen een aparte belevenis!
En dan ineens kom je het bekende hert Hubertus tegen aan de Kronkelweg – Foto: ©Fransien Fraanje
Louis met Florus en Jannie op zoek naar de Levendbarende hagedisjes – Foto: ©Fransien Fraanje
Levendbarende hagedissen
Samen met onze natuurvrienden Jannie en Florus van den Berg lopen we over het plankier bij de “De Veentjes” en ondertussen proberen Jannie en ik de kleine beestjes te ontdekken. Ineens zien we wat bewegen tussen de planken, het is een hagedis, maar hoe kom je erbij? Een beetje overhangend op het plankier gelegen, proberen we het kleine ding op de gevoelige plaat vast te leggen. Een bijna onmogelijke opgave, als je ziet hoe ‘vliegensvlug’ ze plotseling reageren. Maar… de aanhouder wint en zo lukte het dan toch een keer, het resultaat is misschien wel geen fotografisch ‘hoogstandje’, maar toch!
En… net onder de rand van het plankier er eentje gevonden – Foto: ©Fransien Fraanje
Hoe klein ook, het blijft een prachtig beestje deze Levendbarende hagedis – Foto: ©Fransien Fraanje
Natuur weetjes
De zandhagedis is een stuk robuuster gebouwd dan de levendbarende hagedis. Zo loopt de kop van een levendbarende hagedis naadloos over in het lichaam, terwijl de kop van de zandhagedis forser is dan het begin van het lichaam. Hierdoor kun je de twee soorten al van een afstandje onderscheiden. De lengte van de kop van een zandhagedis past zo’n drie keer in de lengte van de rest van het lichaam (van de achterzijde van de kop tot en met de achterpoten). Bij de levendbarende hagedis is dat zo’n vier tot vijf keer. Meer info: Levendbarende hagedis
Op weg naar Ede met in de verte de toren van de Oude Kerk – Foto: ©Fransien Fraanje
Tenslotte…
Zo hebben we in ieder geval weer met volle teugen kunnen genieten van de grote en kleine wonderen der natuur en zo is er altijd wel wat te beleven in het Nationale Park de Hoge Veluwe. Al heel wat jaren zwerven wij samen door het park en Louis zelfs al van kleins af aan, hij kent het gebied – volgens mij – op z’n duimpje, toch blijft het steeds weer een uitdaging en ontdekken we weer iets bijzonders. In de auto op de terugweg naar huis, kletsen we ‘honderduit’ over onze belevingen in de natuur en voordat we het goed en wel in de gaten hebben, komt de toren van de Oude Kerk in zicht!
Lees ook: Levendbarende hagedis op de plankier
