Ontmoeting op ‘oudjaarsdag’ met Hubertus in zijn winterverblijf…
Op 31 december jl. de laatste dag van het jaar, hebben we in de namiddag nog even een rondje Hoge Veluwe gemaakt. Och, vanaf Harskamp ben je er zo en we komen er graag en ‘wie weet’ zagen we misschien ook nog het ons zo bekende hert Hubertus?
Want… toen wij de laatste keer met Louis en Fransien een wandeling door het gebied hadden gemaakt, was Hubertus in geen velden of wegen te bekennen. Op die bewuste middag kwamen wij Johan en Jacqueline en ook Ton Heekelaar nog tegen, daarover kon u alles lezen in het vorige deel.
Hubertus kijkt even op als hij ons ziet – Foto: ©Florus van den Berg
Hubertus staat bij de ‘ruif’ waar in barre tijden wat hooi ligt – Foto: ©Florus van den Berg
Gezelschap uit zelfbehoud
Net als vorig jaar winter, is Hubertus dus toch weer naar Hoog Baarlo getrokken om daar, samen met twee soortgenoten de winter door te brengen. Het lijkt misschien vreemd, maar dat juist zo’n ‘eenling’ als Hubertus, die bijna dus het hele jaar door erg op zichzelf is, in deze tijd van het jaar gezelschap zoekt. Zou hij dat instinctief doen, omdat hij zich dan veiliger voelt, dus eigenlijk meer uit ‘zelfbehoud’? Wie zal het zeggen, maar voorlopig heeft hij het hier prima, want er staat een liksteen en een ruif waar in barre tijden wat hooi gelegd kan worden worden als bijvoer.
Links zien we Hubertus staan en rechts de twee soortgenoten – Foto: ©Florus van den Berg
Hubertus kijkt even op als hij de andere herten niet meer ziet – Foto: ©Florus van den Berg
*********************************************************************************************************************
Op woensdag 2 januari waren wij ook weer eventjes op bezoek bij Hubertus, we hebben wel een tijdje moeten wachten, maar het geduld werd beloond! Zie de foto’s hieronder…
We moesten even op hem wachten, maar daar was hij dan eindelijk – Foto: ©Florus van den Berg
Zijn eerste gang was naar de liksteen…
– Foto’s: ©Florus van den Berg
Tot slot…
We zijn niet al te lang gebleven, want het was nog best fris daar in die hoek bij Hubertus, maar wij waren toch weer blij dat we hem in goede conditie aantroffen en hopelijk blijft dat zo. De vorige winter heeft hij het best wel moeilijk gehad en was hij ook aardig afgevallen, ook zijn gewei was teruggezet van 22-ender naar 20-ender. Het gewei is dus een soort thermometer, want hoe beter zijn conditie, des te groter het gewei groeit. Maar goed, we wachten het rustig af en zullen wel zien wat het dit jaar gaat worden!
Lees ook: Het legendarische hert “Hubertus” – Deel 138
______________________________________________________________________________________________________________________
Bekijk ook het filmpje:
