Het zwervende bestaan in de eenzaamheid van de Hoge Veluwe is begonnen…
Ineens was hij er weer, gisteren in de namiddag zomaar langs de kant van de weg, ter hoogte van de Bunt daar stond het ons zo bekende hert gewoon om zich heen te kijken. De camera deed zijn werk en we probeerden hem nu zo goed mogelijk in beeld te krijgen, dat was de vorige keer wat lastiger, want toen begon het al te schemeren en nu was er licht genoeg.
Hubertus in al zijn gratie op de Bunt tussen de graspollen – Foto: ©Florus van den Berg
Hij is toch maar wat verder weg getrokken – Foto: ©Florus van den Berg
Een beetje arrogantie is ook Hubertus niet vreemd – Foto: ©Florus van den Berg
Oog in oog met het beroemdste hert van de Hoge Veluwe – Foto: ©Florus van den Berg
Wat een blik in die ogen, tjonge… jonge beetje eigenwijs – Foto: ©Florus van den Berg
Overeind
Eenmaal gezeten in het hoge gras, kon je wel merken dat hij voorlopig niet in de benen zou komen, dus zijn we nog even een rondje gaan rijden door het park. Zo na een klein uurtje waren we weer op de plek terug en inmiddels was Hubertus overeind gekomen. Hij liep nu aan de overkant van de weg, lekker op zijn gemak te grazen, mede ook omdat het licht nu gauw minder werd, maakten we nog even wat foto’s van hem.
Hubertus was overeind gekomen en de weg overgestoken – Foto: ©Florus van den Berg
Hubertus, met op de achtergrond de late herfstkleuren – Foto: ©Florus van den Berg
Lees ook: Het legendarische hert “Hubertus” – Deel 133
______________________________________________________________________________________________________________________
Bekijk ook het filmpje:
