Telepathie
Al zwervend over Veluwse-dreven van het Nationaal Park De Hoge Veluwe op zoek naar Hubertus kwam ik deze week – geheel toevallig – de mij bekende familie Jansen tegen. Zij deelden mij enthousiast mede dat zij het inmiddels in Hoenderloo en wijde omgeving wereldberoemde hert Hubertus hadden waargenomen. Nadat ik hen had bedankt voor de tip, kwam ik inderdaad – kort nadien – op de aangewezen locatie onze Huub tegen.
Het is een heugelijke feit om na de bronstperiode 2017 onze “Huub” in de Lente van 2018 in goede gezondheid weer te mogen begroeten – Foto: ©Ton Heekelaar
Bewondering
Ondanks dat ik al dan niet beroepshalve de nodige edelherten tijdens mijn arbeidzame leven heb mogen aanschouwen is het iedere keer weer een openbaring wat de natuur voor ons als verrassing te bieden heeft. Gelijk als in voorgaande jaren keek ik vol verbazing en….. bewondering naar het indrukwekkende en geheel niet schuwe eenzame hert. Volgens Louis Fraanje is Hubertus inmiddels een 7e-kops hert met bastgewei in opbouw.
Ik zag dat het dier zich langdurig tegoed deed aan de eiwitrijke knoppen en scheuten van de blauwe bosbessen struiken (Vaccinicum Corymbosum), alsmede van de in de luwte- en op zonnige plekken gelegen eerste grasgroei van bochtige smele (Deschampsia Fluxuosa)).
“Hubertus” op lavei tijdens de eerste grasgroei van bochtige smelen, alsmede een mooi beeld bij aanvang bastgewei 2018 tijdens de aanzet van beide ijstakken – Foto: ©Ton Heekelaar
Het geheim van Hubertus
Als pensvulling wordt her en der -tijdens het lavei- een hap jonge grove-dennennaalden (Pinus sylvestris) en scheuten struikheide (Calluna vulgaris) weggesnoept. Tevens de jonge blaadjes van een langs het pad staande hulstboom (llex aquifolium) liet het dier zich kennelijk goed smaken. Dat aan die hulstboom met de zomer en winter donkergroene, leerachtige en stekelige bladeren de laatste jaren de nodige vreterij heeft doen plaatsvinden moge duidelijk zijn gelet op de karakteristieke “bezemvorm”. (Zie foto geheel onderaan).
Hubertus doet zich tegoed aan de groene Hulstblaadjes – Foto: ©Ton Heekelaar
Volledigheidshalve
Jonge blaadjes van hulst zijn nog niet uitgehard, alsmede ook nog niet stekelig aanvoelen. Kennelijk weet onze Huub dat uit ervaring. Een van nature hier thuishorende hulstboom kan wel 10 meter hoog en 100 jaar oud worden. Hout van de hulst wordt gebruikt voor meubilair en inlegwerk, daarnaast worden de bladeren en bessen gebruikt in Kerststukjes. De jonge bladeren kunnen in juni worden geplukt en gedroogd. Thee die hiervan wordt getrokken, werkt koortsverlagend en urinedrijvend. Hulst is in bepaalde gebieden beschermd.
Hubertus bij de hulstboom met zijn karakteristieke “bezemvorm” – Foto: ©Ton Heekelaar
Tot slot
Wegens de verharing van de winter- naar de mooie rood/bruine zomervacht ziet een edelhert er niet op zijn voordeligst uit. Dus ook Hubertus niet. Let op: tijdens de aanvang bastgewei van Hubertus tekent nu reeds duidelijk zichtbaar het begin van twee ijstakken zich af. Kennelijk is het winterverblijf daar op de Hoge Veluwe voor Hubertus een waar Paradijs. Dit gerelateerd aan de uiterlijke kenmerken opdat met de conditie van het hert helemaal niets mis mee is, maar… met zijn soortgenoten in de Oostvaardersplassen, daarentegen, is dat – helaas momenteel – van een geheel andere orde…!
