Herten in de mist geeft deze bronstavond een extra mystiek tintje…
Naarmate de tijd verstreek, koelde het ook steeds sneller af en dat maakte, dat er steeds meer mistbanken ontstonden, een echte ‘witte wieven’ mist, die deze bronstavond nog eens een extra mystiek tintje gaf. Ook Ton genoot zicht- en hoorbaar, want regelmatig hoorde ik hem fluisteren “Louis… wat een mooie bronstavond in onze eigen Veluwse dreven, het overkomt ons ‘Woudlopers’ toch maar weer eventjes!”
Kwam er ineens een hert uit de nevel tevoorsachijn – Foto: ©Louis Fraanje
Zo kwam hij langzaam dichterbij – Foto: ©Ton Heekelaar
Een droom
Op een gegeven ogenblik zagen we het jonge hert met enkele hindes op een lage wal in de heide staan, van links kwam even later een spitser aanwandelen en op de voorgrond liep een zwijn te scharrelen. Het leek wel een eiland in de mist, tjonge… jonge… wat een sfeer, af en toe moest ik mijzelf in mijn arm knijpen, of het wel allemaal echt was, want het leek af en toe wel of ik droomde, ongelooflijk.
Het leek wel een eiland met dieren in de mist – Foto: ©Louis Fraanje
Een rivier
Het plaatshert zat achter een hinde aan en was plotseling verdwenen in het hoge gras, om even later daar weer hoog boven uit te steken met zijn gewei en wat meer naar rechts zagen we nog de kop van een hinde. Terwijl ik de twee aan het fotograferen was, leek het net of er achter hen een rivier stroomde, zo mooi had de nevel zich verspreid door de slenk die daar achter lag.
De nevel in de slenk, leek wel een rivier – Foto: ©Louis Fraanje
Geweien in de Witte wieven-mist op de Hoge Veluwe – Foto: ©Ton Heekelaar
In vervulling
Een bijna onwerkelijke wereld, die steeds mooier werd en… vooral nu ook de avondlucht steeds roder kleurde, hoopten we allebei dat het plaatshert de heuvel op zou lopen. Als dat zou gebeuren, hadden we de plaat van ons leven, vooral met zo’n mooie achtergrond. Dat de wens, de vader van de gedachte is, was natuurlijk ook bij ons nu het geval en… wat denk je? Laat deze wens nu vanavond ook echt in vervulling gaan, want het plaatshert liep even later de heuvel op naar boven en ging daar ook nog eens uitgebreid staan burlen, dat is toch geweldig!
Boven op de heuvel ging het plaatshert staan burlen – Foto: ©Louis Fraanje
Nog lang heugen…
We konden ons geluk niet op, dit is natuurbeleving in ‘optima forma’ en zoiets gebeurt zomaar in je achtertuin, die Veluwe heet en die Ton Heekelaar altijd zo mooi onze ‘Veluwse dreven’ noemt. Nee… daar hoeven wij echt geen grote wereldreis voor te maken, in geen geval. Deze mooie en bijzondere avond op het Reemsterveld, zal ons beiden nog heel lang heugen, die pakt niemand ons meer af, die staat op ons netvlies gebrand!
Lees ook: Op de Wildbaan – Deel 14
_______________________________________________________________________________________________
Bekijk ook het filmpje:
