Vol spanning zaten we nu te wachten…
Louis met de camera in de aanslag – Foto: ©Jannie van den Berg
Ondertussen was Hubertus nog altijd gewoon rustig met de kop naar beneden aan het grazen en wij maar hopen dat hij die eens omhoog zou gaan doen.
Zo zaten we samen – verscholen achter de eikenboom – vol spanning af te wachten op de dingen die komen gingen.
Ik heb het al vaker gezegd, dan is geduld een ‘schone’ zaak, maar… toch valt dat niet altijd mee, dat moest mijn buurman – in dit geval – ook wel ruiterlijk toegeven.
Maar… de wens is de vader van de gedachte en misschien kon Hubertus onze gedachten lezen, want… hoe het ook mocht zijn, heel langzaam kwam hij ‘stap voor stap’ dichterbij. De spanning steeg en doordat ik toch een beetje in een rare houding zat, kreeg ik kramp in mijn knieën.
Zo keek Hubertus vanuit de hoogte op ons neer – Foto: ©Louis Fraanje
Hoog en laag
“Opletten Louis, daar komt hij aanlopen”, fluisterde mijn buurman en wat denk je? Daar ineens stond hij op een paar meter bij ons vandaan en keek hij – letterlijk en figuurlijk – vanuit de hoogte op ons neer. Mede doordat wij zo laag bij de grond zaten, hadden we hem nu prachtig in beeld.
De adrenaline begon weer te stijgen, toen we zo enkele ogenblikken ‘oog in oog’ met elkaar stonden. Nou ja, hij stond en ik zat uiteindelijk, maar wat maakt het uit, zoiets dwingt respect af en is tegelijkertijd een geweldig moment waar je echt ‘kippenvel’ van krijgt, tenminste ik we. Wat voel je je dan klein, vergeleken bij zo’n edel en machtig dier, bewonderingwaardig zoals hij daar staat te poseren!
Hubertus besluit dan toch maar om er vandoor te gaan – Foto: ©Louis Fraanje
Doordringend
Minutenlang staat hij ons zo ‘doordringend’ aan te kijken, waarbij je jezelf telkens weer afvraagt, wat zou er allemaal ‘omgaan’ in dat ‘koppie’ van hem? Maar… het antwoord op die vraag zal ik waarschijnlijk wel nooit krijgen. Ondertussen heeft Hubertus besloten om er dan toch maar vandoor te gaan en zonder verder zich om ons te bekommeren, steekt hij het bospad over in de richting van “De Koekoek”.
Zonder verder op of om te kijken, steekt Hubertus het bospad over – Foto: ©Louis Fraanje
Overstekend wild…
– Foto’s: ©Louis Fraanje
Rustplekje
De oversteek door Jannie vastgelegd – Foto: ©Louis Fraanje
Achter ons staan naast Jannie en Florus ook nog enkele andere fotografen, waaronder ook Klaas Pelgrim uit Heemskerk, die Hubertus als poster op de schoorsteen heeft hangen. Iedereen volgt Hubertus nu ‘op de voet’, als hij het bospad oversteekt.
Het geratel van de camera’s laat hem volkomen ‘koud’ en zonder op of om te kijken wandelt hij naar de overkant van het pad.
Daar neemt hij nog even gauw een paar happen van het malse gras, dat hier ruimschoots voorhanden is, om vervolgens de dekking in te trekken en een rustig plekje voor de nacht te zoeken.
Nog even gauw een hapje gras en dan naar het (nacht)rustplekje – Foto: ©Louis Fraanje
De tijd vliegt…
Een schitterende afsluiter van deze mooie avond op de Hoge Veluwe! Daar kunnen wij het in ieder geval ‘voorlopig eventjes mee doen, want het zal nu zeker niet zo heel erg lang meer duren voordat hij zijn bastgewei gaat vegen. Als ik reken dat ik Hubertus vorig jaar op 20 juli fotografeerde met drellen aan de kop, dan zijn we er dus nog maar enkele weken van verwijderd, voordat het alweer zover is. Wat vliegt de tijd en het lijkt er soms wel op, dat het allemaal steeds sneller gaat, waar blijft de tijd?
Lees ook: Het legendarische hert “Hubertus” – Deel 86
_______________________________________________________________________________________________
Bekijk het filmpje:
