Voorjaarsperikelen onder de open hemel

De grote verleiding is begonnen… 

Het voorjaar is nu echt – letterlijk en figuurlijk –  losgebarsten, overal om mij heen weerklinken de verschillende vogelgeluiden en op het water van een veenplas, zie ik een paartje waterkipjes. Het mannetje draait om vrouwtje heen en probeert haar te verleiden, door zijn prachtige helder-witte staartveren op te zetten. Vergeleken met de meerkoeten, vind ik deze vogels wat mooier, vooral  de rode snavel met het gele puntje aan de boven- en onderkant.

Baltsende waterkipjes op de veenplas – Foto: ©Louis Fraanje

Baltsende waterkipjes op de veenplas – Foto: ©Louis Fraanje

Uitdagen

Even verderop zie ik een echtpaar meerkoeten tekeer gaan, af en toe vliegt en rent het mannetje achter haar aan, maar telkens ontkomt ze aan zijn weerbarstige pogingen. Toch weet hij van geen wijken en blijft het telkens weer opnieuw proberen, tot hij haar uiteindelijk te pakken heeft. Ook hier is het vrouwtje onophoudelijk het mannetje aan het uitdagen, door steeds op het laatste moment er weer vandoor te gaan.

Meerkoeten rennen en vliegen achter elkaar aan – Foto: ©Louis Fraanje

Meerkoeten rennen en vliegen achter elkaar aan – Foto: ©Louis Fraanje

Kustvogel

In een ander weiland zie ik een paartje scholeksters tippelen op zoek naar insecten, met hun lange rode snavel boren ze diep in de grond en halen zij menige insect en worm naar boven. Eigenlijk is de scholekster een kustvogel, maar… volgens deskundigen kan deze vogel daar steeds minder voedsel vinden en zie je hem steeds vaker bij ons op het platteland. Dat is trouwens al jaren zo, al worden ze daar weer bedreigd door andere rovers, die het op hun nest voorzien hebben, mede daardoor zie je ze regelmatig op de platte daken van gebouwen een nest maken.

Een paartje scholeksters tippelen op zoek naar insecten – Foto: ©Louis Fraanje

Een paartje scholeksters tippelen op zoek naar insecten – Foto: ©Louis Fraanje

Kievit aangepast

De kievit is een echte weidevogel die in de weilanden en op de akkers van het Binnenveld nog redelijk in aantal voorkomen, tenminste wat ik er van opmerk. Door de zwarte rug met een groene of paarse metaalglans en de lange dunne kuif is de kievit met geen enkele andere Nederlandse vogel te verwarren.

In de broedtijd bouwt het mannetje enkele onopvallende nesten, waarvan het vrouwtje er één uitkiest om er ongeveer vier eieren in te leggen. Zowel het mannetje als het vrouwtje bebroeden de eieren en verzorgen de jongen. Het aantal kieviten in Nederland is de laatste decennia sterk achteruit gegaan, vooral door de intensivering van de landbouw. In tegenstelling tot veel andere weidevogels heeft de kievit zich echter aangepast en de vogel broedt tegenwoordig behalve op akkers en weiden ook op andere open terreinen.

Baltsende kieviten buitelen door het luchtruim – Foto: ©Louis Fraanje

Baltsende kieviten buitelen door het luchtruim – Foto: ©Louis Fraanje

Bewonderendswaardig

Het is altijd weer een prachtig gezicht om de capriolen van baltsende kieviten te observeren, de buitelingen en onvoorstelbare vallende en weer stijgende bewegingen zijn op zijn minst bewonderendswaardig te noemen. Dat alles wordt dan nog eens extra benadrukt door het kiewiet… kiewiet… geluid, dat onophoudelijk weerklinkt.  Maar de kievit is niet de enige in de wei, ook een groepje spreeuwen is neergestreken om zich tegoed te doen aan al het lekkers.

Een groepje spreeuwen is neergestreken bij de kievit – Foto: ©Louis Fraanje

Een groepje spreeuwen is neergestreken bij de kievit – Foto: ©Louis Fraanje

Grutto als symbool

Als ik wat later op de avond nog heel even in De Meent ga kijken, hoor ik al van grote afstand de melodieuze roep van wulp en stem van de grutto, die bij herhaling zijn eigen naam verkondigd in het veld. Als er één vogelsoort is die het verdient om uitgeroepen te worden tot dé vogel van Nederland, dan is het de grutto. Maar inmiddels gaat het helemaal niet zo goed met hem; het boerenland is zodanig veranderd dat grutto’s daar niet meer kunnen leven. In veertig jaar tijd is twee derde van de grutto’s uit Nederland verdwenen. Heel jammer, omdat juist deze vogel zo belangrijk is als symbool voor de natuur en het cultureel erfgoed.

De stem van de grutto, die bij herhaling zijn eigen naam verkondigd in het veld – Foto: ©Louis Fraanje

De stem van de grutto, die bij herhaling zijn eigen naam verkondigd in het veld – Foto: ©Louis Fraanje

Nederland op vierde plaats

Finland en het Verenigd Koninkrijk herbergen de grootste aantallen, maar ook Nederland is een belangrijk land voor de wulp; ondanks de geringe grootte van het land staat het toch op de vierde plaats op de ranglijst der belangrijkste wulpenlanden. Wulpen broeden in diverse open tot tamelijk gesloten biotopen van kwelders, graslanden, hoogvenen van taiga’s, duinen, akkers en heidevelden.

In Nederland broeden wulpen tegenwoordig vooral in graslanden, waar voorheen heideterreinen de voorkeur hadden. Na de broedperiode foerageren wulpen in groepen langs de kust en in het binnenland op weilanden. Regenwormen en andere ongewervelde bodembewoners zijn geliefd bij de wulpen. Door de gevoelige punt van de lange snavel kan de wulp tot dieper in de bodem foerageren dan de andere steltlopers.

Een wulp in de avondschemering van het Rauwe Veld – Foto: ©Louis Fraanje

Avondstilte

Dan valt de avond over het Binnenveld, wordt het langzaam maar zeker stiller, zo hier en daar hoor je nog af en toe een luide schreeuw van een fazantenhaan of steenuiltje, je merkt dat de andere dieren nu het stokje overnemen. Het hoge ooievaarsnest bij het Rauwe Veld, steekt heel mooi af tegen de rode avondhemel.

Het hoge ooievaarsnest steekt heel mooi af tegen de rode avondhemel– Foto: ©Louis Fraanje

Permanente koppeling naar dit artikel: https://www.de-veluwenaar.nl/2017/04/13/voorjaarsperikelen-open-hemel/