“Nieuwjaarsmorgen in een ‘witte’ wereld”
Wakker worden op de eerste nieuwe dag van het jaar, geeft wel een heel apart gevoel. Vooral wanneer er een dik pak sneeuw rondom de hut ligt. Als wilde- en woeste windvlagen, de hut teisteren, en de sneeuw met grote vlagen naar beneden komt, dan voel je pas echt de kracht der elementen.
Dan komen ‘onverhoeds’ weer de herinneringen en stap ik even ‘terug in de tijd’, naar zo’n Nieuwjaarsmorgen in de oude jachthut.
Wilde- en woeste windvlagen teisteren de oude jachthut – Foto: ©Louis Fraanje
Wilde varkens
De waterketel staat inmiddels alweer te pruttelen op het kleine gasstelletje, en de kachel probeert haar uiterste best te doen om de kou uit de hut te jagen. Buiten wordt langzamerhand het duister van de nacht, verdrongen door het licht. Eerst maar eens heerlijk genieten van de warme koffie en een smakelijk ontbijtje, want dat is wel nodig als ik straks een stevige wandeling wil gaan maken. Daar knapt een mens van op, na zo’n korte nacht op de ‘drempel’ van het oude naar het nieuwe jaar.
Als ik even later weer naar buiten kijk, zie ik aan de overkant van de hut een schitterend schouwspel zich ontvouwen, als de ochtendzon haar stralenbundels door de besneeuwde boomtoppen laat schijnen. Het – als een grote ster – stralende zonlicht, zet het omringende bos in zo’n helderwit licht, dat het net een sprookje lijkt.
De ochtendzon haar stralenbundels door de besneeuwde boomtoppen schijnen – Foto: ©Louis Fraanje
Compleet omgewoeld
Lekker dik aangekleed, de camera om de nek, en vooruit met de geit. Want… niet zo heel ver verwijderd van de hut, zag ik een tijdje geleden nog flinke wroetplekken van de wilde zwijnen. Hele stukken waren compleet omgewoeld, en de prenten oftewel pootafdrukken, waren duidelijk van de zwijnen. Achter de gespleten hoefafdruk, zag je duidelijk de schuine bijhoefjes staan. Heel herkenbaar voor de zwijnenpoot, en een groot verschil met de herten.
Louis bij de omgewoelde bosbodem – Foto: ©Fransien Fraanje
De zwarte ruige ever
Dus… geen twijfel mogelijk, er zitten wilde zwijnen in deze buurt, goed opletten nu en er voor zorgen dat jij ze eerder ziet dan zij jou, anders is alle moeite voor niks. Een eindje verderop ligt een oud beukenbos, en daar ben ik ze vaker tegengekomen, dus ga ik mijn geluk daar nu ook maar eens beproeven. Heel even houdt ik de pas in, want ik meende ergens links van mij tussen de stammen wat gekraak te horen. Ik kan mij vergissen, maar… ik weet toch bijna zeker dat ik wat hoorde.
Als ik zo enkele minuten heel stil sta te luisteren, hoor ik het weer kraken, maar nu is het wel heel dichtbij. In spanning wacht ik af op de dingen die gaan komen, en… het is bijna niet te geloven, maar daar komt dwars door het wit-besneeuwde bos, een zwarte ruige ever, heel op zijn gemakje mijn kant opwandelen.
Dwars door het wit-besneeuwde bos komt een zwarte ruige ever aanwandelen – Foto: ©Louis Fraanje
Geduld
Ik kijk om me heen, of ik mij soms ergens verdekt kan opstellen, want als er één schaap(zwijn) over de dam is… volgen er vaak meer. Als ik een mooi plekje gevonden heb, en het zwijn in de lens gevangen, probeer ik enkele mooie platen te schieten. Het zwijn steekt de weg over, en verdwijnt in de dekking, blijkbaar heeft hij geen lucht van mij gekregen. Ik blijf hier maar eens even posten, dat ‘even’ beslaat zo’n drie kwartier. dus wordt mijn geduld, vandaag wel weer eens op de proef gesteld.
Tussen de stammen
Net als ik van plan ben om mijn geluk eens elders te gaan beproeven, hoor ik weer gekraak tussen de stammen. Zo te horen zijn het er meerdere bij elkaar. Ik probeer mij zo onzichtbaar mogelijk te maken, de camera in de aanslag en laat ze maar komen. En dat gebeurt dan ook, want even later sjouwen er drie flinke zware jongens aan mij voorbij. Een geweldig gezicht is het, die donkere ‘vrijbuiters’ van de Veluwe in de helderwitte sneeuw. Hun snuit zit vol sneeuw van het wroeten naar voedsel, het geeft hun ruige uiterlijk nog eens een extra dimensie.
Even later sjouwen er drie flinke zware jongens aan mij voorbij – Foto: ©Louis Fraanje
Zwijnengeur
Alles bij elkaar natuurlijk een fantastisch begin van het Nieuwe jaar, ik kan mijn geluk niet op. Dit is toch ‘super’, hier wordt je toch helemaal blij van, om ze van zo dichtbij mee te maken. Hoewel het drietal inmiddels ook weer verdwenen zijn, blijft de zwijnengeur – wat een beetje te vergelijken is met ‘Maggi’ – nog wel een tijdje hangen. Nog nagenietend van deze ‘machtige’ ontmoeting, bekijk ik het resultaat op het kleine beeldschermpje van mijn camera. Heel eventjes knijp ik mezelf in mijn arm, ja… Louis, het was echt zo, dit was puur natuur in de breedste zin.
Voetstap van mens en prent wild zwijn – Foto: ©Louis Fraanje
Wildpseuren op de Veluwe
Ik heb ooit eens een handig boekje geschreven, waarin je veel kunt terugvinden over de grote dieren op de Veluwe. Hierin heb ik zoveel mogelijk handige informatie verwerkt, van en over edelherten, damherten, reeën, moeflons, zwijnen, vossen etc.
Het boekje is helaas uitverkocht!
In gedachten
Als ik later in de hut, lekker onderuit gezakt in de stoel bij de warme kachel zit, vindt ik mezelf een echte ‘geluksvogel’. En… zie ik in gedachten, het hele gebeuren nog eens – als een film – aan mij voorbij gaan, maar dan wel een waar ik zelf deelgenoot van was, een Nieuwjaarsdag op een wit-besneeuwde Veluwe met een ‘gouden’ rand.
Mijn wens…
En… ik spreek hierbij de ‘wens’ en de ‘hoop’ uit, dat wij in het komende jaar nog vele ‘mooie’ en ‘unieke’ natuurmomenten mogen beleven en vastleggen, om er u – als bezoeker van De Veluwenaar – in onze verhalen en foto’s van te laten meegenieten!
Lees ook: In en om een oude jachthut – Deel 5
