Gisterenavond reden we door de Wildbaan van Park de Hoge Veluwe. We waren benieuwd hoe het gebied, waar
1e Paasdag een felle brand woedde, er nu – zo’n drie weken later – bij zou liggen. Aangekomen bij het rustgebied, waar de brand ook dwars doorheen was gegaan, was het nog één en al zwart , zo ver het oog reikte.
Aangekomen bij het rustgebied
Foto: Fransien Fraanje (klik om te vergroten)
De bandensporen van een brandweerwagen waren nog duidelijk zichtbaar. Hier was de ‘Triomf van de verschroeide aarde’ zichtbaar en voelbaar. Een groot aantal bomen waren ‘bruinverbrand’ door het geweld van de vlammen.
De bandensporen van een brandweerwagen waren nog duidelijk zichtbaar.
Foto: Fransien Fraanje (klik om te vergroten)
We vroegen ons af of de herten, die hier hun leefgebied hebben, inmiddels al teruggekeerd waren.
En… ja hoor, even verderop ontdekten we, tussen de bruin verbrande bomen, een aantal edelherten.
tussen de bruin verbrande bomen
Foto: Louis Fraanje (klik om de hele foto te zien)
Tussen al dat bruin en zwart rukte het groene gras alweer op. De brand had blijkbaar hier en daar wat stukjes overgeslagen. Die groene stukjes staken scherp af tegen al dat bruin. Ook zag je duidelijk tussen het zwart de jonge grassprietjes tevoorschijn komen.
liep een mannetje te grazen en lagen anderen op hun gemak te herkauwen
Foto: Louis Fraanje (klik om te vergroten)
Onverstoorbaar liep een mannetje te grazen en lagen anderen op hun gemak te herkauwen. Alsof er nooit brand geweest was. We genoten van dit tafereel, dat aan de ene kant misschien wat dramatisch leek, maar aan de andere kant ons ook weer blij maakte. De natuur is toch best erg weerbaar. Die ‘verschroeide aarde’ biedt al weer volop leven. De ‘grazige weiden’ worden terug gegeven!
