Dit bericht is afkomstig van de website van Stichting Het Nationale Park De Hoge Veluwe.
Stichting Het Nationale Park De Hoge Veluwe is nooit voorstander geweest van migratie van edelherten door heel Nederland (zie onderstaande argumenten). Wel werkt het Park onder voorwaarden mee aan wildmigratie op de Veluwe. Daartoe worden drie in- en uitsprongen aangelegd die Het Nationale Park De Hoge Veluwe verbinden met het Deelerwoud, de Planken Wambuis en Infanterie Schietkamp de Harskamp.
Argumenten tegen verspreiding van herten buiten de Veluwe:
1) Schade aan landbouw:
Er is op dit moment geen goede landelijke schaderegeling (het Faunafonds betaalt standaard slechts Euro 50,- per hectare voor grasland). Als er schade ontstaat wordt eerst gekeken naar degene die de schade lijdt of die er wel alles aan heeft gedaan schade te voorkomen (peperdure maatregelen) om als het “meezit” vervolgens afgescheept te worden met een fooi. Gedoogovereenkomsten zijn (althans in Gelderland) mogelijk, maar niet iedere agrariër wil dat. Het draagvlak voor de gedoogovereenkomsten voor ganzen brokkelt overigens af en dat is een teken aan de wand.
2) Schade particulieren:
De schade aan particuliere tuinen wordt niet vergoed. Dit doet afbreuk (zo blijkt op de Zuid-Oost Veluwe) aan het draagvlak voor natuurbeheer, de Ecologische Hoofd Structuur (EHS) en grofwildmigratie. Dit kan tevens aanleiding zijn om particulier terrein af te rasteren. Als vervolgens de buren dat ook doen, villatuin naast villatuin, ontstaan nieuwe barrières van aaneengesloten rasters.
3) Schade aan bossen en landgoederen:
De aanwezigheid van kleine aantallen roodwild geeft al problemen met het gebruik van een aantal boomsoorten. Voor sommige boomsoorten (o.a. inlandse eik en lijsterbes) is verjonging zonder dure afrasteringen al niet meer mogelijk. Voor andere boomsoorten (o.a. fijnspar en groveden) zorgt het voorkomen van herten voor dermate ernstige beschadigingen dat er voor de toekomst geen kwaliteitshout meer geproduceerd kan worden. Noch voor beschermingsmaatregelen (dure rasters) noch voor vergoeding van gederfde inkomsten is iets geregeld.
4) Verspreiding wildziekten:
Er zijn risico’s van verspreiding via wild van besmettelijke dierziekten zoals rundertuberculose, MKZ en Q koorts. Als Nederland daardoor opnieuw getroffen wordt is, los van het dierenleed, de economische schade enorm.
5) Verkeersveiligheid:
Hoewel minder frequent dan bij varkens zullen er aanrijdingen met herten komen. Zeker in gebieden met intensieve infrastructuur zal dit een probleem worden. Vanwege de omvang van een hert zijn aanrijdingen met roodwild voor de inzittenden meestal veel ernstiger dan met varkens. Daar komt bij dat dieren geen borden kunnen lezen, dus zullen ze ook buiten de begrensde EHS/Robuuste Verbindingen treden, met alle negatieve gevolgen van dien.
Edelhert op de Hoge Veluwe – Foto: ©Louis Fraanje
6) Kosten wildecoducten en faunapassages:
Als in de EHS gekozen wordt voor kleinere doelsoorten dan het hert, kan fors bezuinigd worden op wildecoducten en faunapassages.
7) Recreatie:
Natuurlijk neemt de recreatieve aantrekkelijkheid van de streek toe als er roodwild leeft. De mensen die daar aan verdienen zijn echter meestal niet degenen die er last van hebben, namelijk de grondeigenaren en –gebruikers die met de schade en onbetaalde rekeningen blijven zitten.
8) Jacht:
De bewering dat de aantallen herten laag gehouden zullen worden en dat daardoor de schade wel mee zal vallen is onjuist. Op de Veluwe verloopt de aantallenregulatie d.m.v. jacht uiterst moeizaam. Sommige TBO’s laten uit ideologische overwegingen de standen oplopen (“handen af”-beheer) en sommige jagers laten de standen oplopen zodat schade ontstaat en zij onmisbaar worden. Je zult als particuliere grondeigenaar/-gebruiker maar buurman zijn van een dergelijk grondeigenaar of afhankelijk zijn van dergelijke jagers.
