Een stille avond met een kleurrijk einde…
Met een drukke dag achter de rug en een dikke regenbui, die inmiddels naar het oosten was weggetrokken, had ik deze avond de stilte van het bos opgezocht. Wat een verademing en wat een rust, het lijkt hier in de eenzaamheid van het Veluwse land, of ik alleen op de wereld ben.
Op zo’n ‘stil’ moment, moet je jezelf soms even in je arm knijpen of het allemaal wel echt zo is, want zoiets is best bijzonder in deze wereld.
Dan ineens komt er vanachter de heuvel een reebok tevoorschijn – Foto: ©Louis Fraanje
Oog in oog
Maar… die stilte is niet wat het lijkt, want na een klein half uurtje zie ik vanuit mijn rechter-ooghoek iets bewegen, vanuit het niets verschijnt er een reebok op het toneel. Die heeft natuurlijk achter de heuvel gezeten en blijkbaar mijn geur opgevangen, heel langzaam komt zijn kop boven de heuvelrand uit en staan we een moment ‘oog in oog’. Enkele seconden zijn het maar, het is een 6-ender maar wel met een heel kort en gedrongen gewei, Dan draait hij zijn kop in de andere richting, blaft… en zweeft hij met hoge sprongen langs de bosrand. Halverwege blijft hij nog even een keertje staan, maar besluit dan uiteindelijk toch om af te springen en er voorgoed vandoor te gaan.
Halverwege blijft de bok nog even staan en kijkt om zich heen – Foto: ©Louis Fraanje
Uiteindelijk besluit hij dan toch om af te springen – Foto: ©Louis Fraanje
In deze eenzaamheid lijkt het landschap leeg en verlaten – Foto: ©Louis Fraanje
Beetje jammer
Het landschap ligt er weer net zo leeg en verlaten bij als daarvoor, alsof er geen reebok geweest is, het enige wat natuurlijk best een beetje jammer was, dat ik hem niet zo heel mooi op de gevoelige plaat vast heb kunnen leggen. Maar toch wilde ik deze ontmoeting in dit eenzame ‘stille’ landschap mijn lezers niet onthouden.
Veel tijd, om hier bij stil te staan krijg ik niet, want ineens hoor ik van de andere kant wat geritsel in het gras en komt er op steenworp afstand een jonge reebok – bijna geruisloos – aan mij voorbij wandelen. Ik sta als aan de grond genageld, maar het bokje kijkt niet op of om en vervolgt zijn weg.
Een jonge reebok komt – bijna geruisloos – aan mij voorbij wandelen – Foto: ©Louis Fraanje
Een knopbokje
Een paar meter verderop houdt hij halt en blijft staan, blijkbaar vertrouwt hij het toch niet helemaal, langzaam draait hij zijn kop mijn kant kant op en sta ik vanavond voor de tweede keer ‘oog in oog’ met een ree. Een knopbokje met twee hele kleine en korte stangetjes, staat mij nu heel nieuwsgierig aan te kijken, zeker zo’n anderhalve minuut. Dan trekt hij rustig verder naar de bosrand en gaat daar lekker op z’n gemak van de blaadjes smullen.
Heb ik nou toch wat gezien?
Ja… warempel… Foto’s: ©Louis Fraanje
Het bokje gaat lekker op z’n gemak van de blaadjes smullen – Foto: ©Louis Fraanje
Schitterende zonsondergang
Terwijl ik zo sta te genieten van het jonge bokje, dat daar zo rustig en ongestoord tussen de blaadjes staat te koekeloeren, zakt de zon steeds lager en begint de avondhemel langzaam te verkleuren. Ondertussen is het bokje verdwenen en besluit ik weer terug te gaan naar de auto. Het is nog best wel een aardig stukje lopen, maar dat is niet erg, het is een prachtige avond. En als ik eenmaal aan de rand van het bos ben aangekomen, wordt ik getrakteerd op een schitterende zonsondergang, geweldig wat een schouwspel.
Tenslotte wordt ik getrakteerd op een schitterende zonsondergang – Foto: ©Louis Fraanje
Tenslotte…
De hele avond in m’n eentje door het bos gezworven, wat een rust en wat een stilte en dan ook nog reewild voor de lens gekregen, dat is toch grandioos. Dat is natuurbeleving in ‘optima forma’ zoals ik het vaker heb meegemaakt, dit heeft niets met alleen maar mooie plaatjes ‘schieten’ te maken, dit is echt en puur genieten van de natuur! En dan op weg naar de auto, zo’n mooie afsluiter aan de avondhemel, dan kan de dag niet meer stuk en met dank aan de Schepper van al dit moois!
Lees ook: Zwervend langs het wildspoor – Deel 17
