Met grote sprongen het nieuwe jaar in…
Onlangs maar weer eens een bezoekje gebracht aan de aloude jachthut van mijn vriend de boswachter, want op de laatste dag van het jaar, Oudjaarsdag dus, haalt Jacob mij altijd op met de Landrover en maken we een mooie rit door zijn terrein, dat is ook een soort traditie geworden.
Bij de kachel
Maar nu hebben we een afspraak in de jachthut en zien we allebei wel wat de dag ons brengt. Als ik de hut binnenkom heeft Jacob de kachel al lekker branden. “Koffie ouwe,” vraagt hij, maar dat is natuurlijk vragen naar de bekende weg, het hoort gewoon bij het hele ritueel. Want even later staat er een dampende mok met het bruine vocht voor mijn neus.
Nadat we wat over en weer onze laatste ervaringen uitgewisseld hebben, stelt Jacob voor om het veld in te trekken, iets waartegen ik uiteraard geen enkel bezwaar heb. Er ligt aardig wat sneeuw, maar de jeep van Jacob banjert er wel doorheen en als we half uurtje op weg zijn, zien we rechts van ons een reegeit tot aan haar middel in de sneeuw staan. Midden in de eenzaamheid van het Veluwse winterlandschap.
Tot aan haar middel stond de reegeit in de sneeuw – Foto: ©Louis Fraanje
Niet gemakkelijk
Een prachtig gezicht om dit mooie dier zo te zien staan in deze wit besneeuwde wereld, tegelijkertijd bedenk ik mij dat het beestje het niet gemakkelijk heeft in deze tijd van het jaar. Jacob zet de auto stil en schakelt de motor uit, zo kunnen we ongestoord het ree observeren.
“Als er zoveel sneeuw ligt, dan moet het ree extra haar best doen om wat voedsel te vinden. Ze moet dan veel krabben, om nog iets eetbaars van onder de sneeuw vandaan te peuteren. Maar mocht het erger worden dan zorg ik wel voor wat extra’s!” zegt Jacob lachend.
Hoor ik daar iets vreemds… in de verte? – Foto: ©Louis Fraanje
Verstoringsbron
Maar… opeens gaat het kopje naar links en spitst ze haar oren, ook wij kijken beiden die kant op, maar kunnen niet direct ontdekken waar de verstoringsbron zich bevindt. Het ree wacht geen seconde langer, draait zich 180 graden om en zweeft even later over de sneeuw. De spiegel( witte haren) op haar achterwerk staat wijd uitgespreid, als waarschuwing voor eventuele soortgenoten en verdwijnt even later in het beukenbos.
Ineens draait zij zich om haar as en zweeft over de sneeuw – Foto: ©Louis Fraanje
Met wijd uitgespreide witte haren op haar achterste in de bosrand – Foto: ©Louis Fraanje
Dierbare momenten
Zo zitten we samen nog even na te genieten van het mooie tafereeltje in de sneeuw, dat zich zojuist voor onze ogen afspeelde, vooral deze ‘stille’ momenten kan ik erg waarderen. Ieder op zijn eigen manier, met z’n eigen gedachten, maar wel op dezelfde ‘golflengte’. Het zijn juist deze dierbare momenten tussen twee ‘gelijkgestemde’ vrienden, die van onschatbare waarde zijn en blijven.
Op de terugweg lijkt het winterse bos op een sprookje – Foto: ©Louis Fraanje
Afscheid
Dan wordt de motor van de jeep gestart en rijden we verder door het prachtige winterse ‘sprookjesbos’ dat steeds mooier lijkt te worden, om uiteindelijk – na een mooie zwerftocht – weer te eindigen bij de oude jachthut.
“Als je nog effe in de hut wilt blijven, dan is dat prima ouwe jongen, ik ga moeder de vrouw maar weer eens opzoeken. Vergeet straks niet om de kachel uit te maken en boel goed af te sluiten, als je weggaat!” Met deze woorden en daarbij nog de ‘beste wensen’ voor het nieuwe jaar, nemen we afscheid van elkaar.
Louis verdiept in een boek vol Veluwse verhalen – Foto: ©Fransien Fraanje
Tenslotte…
Eenmaal onderuit gezakt in de oude rookstoel, de kachel lekker warm gestookt, voel ik mij de gelukkigste mens op aarde. En ik blijf het gewoon maar herhalen, een vriend te hebben zoals Jacob, is goud waard. Wat kan een mens nou toch nog meer verlangen? Het knappende houtvuur in het kleine kacheltje, geeft niet alleen warmte, maar ook een heel aparte sfeer in deze oude hut.
Met het prachtige boekje “Vrijbuiters van de Veluwe” tussen mijn knuisten, zit ik in de oude rookstoel en gaan mijn gedachten terug naar vroeger, het kleinschalige leven op het platteland. Op zo’n moment komen de vele herinneringen één voor één naar boven en daarover wil ik u graag – bij gezondheid – het komende jaar meer over vertellen in mijn verhalen.
Lees ook: In en om de jachthut – Deel 31
______________________________________________________________________________________________________________________
Bekijk ook het korte filmpje:
********************************************************************************************************************************
