Natuurwandeling, met een sausje cultuur en humor
Op zaterdag 19 september jl. stond – in het kader van de jaarlijkse Gemeentedag 2015 van de Bethelkerkgemeente in Ede – ook een natuurwandeling met onze voorzitter Louis Fraanje op het programma. De betreffende wandeling vond plaats op Landgoed Kernhem in Ede. Er hadden zich bij elkaar 49 personen – groot en klein – aangemeld, dat aantal werd later nog aangevuld tot 51. Men was met eigen vervoer vanaf de Bethelkerk aan de Jan Th. Tooroplaan in Ede, naar de parkeerplaats bij Huis Kenhem gekomen, vanwaar Fraanje zou starten met de wandeling.
Het oude Huis Kernhem in Ede, in het zonlicht van september – Foto: ©Fransien Fraanje
Na regen komt zonneschijn
Voorafgaande aan de wandeling, heette Fraanje de mensen welkom, hierbij geflankeerd door links Prof.dr. P.J. Slootweg, en rechts van hem wijkpredikant Ds. K. van Meijeren – Foto: ©Fransien Fraanje
De dag begon met regen en dit bleef zo, tot een uurtje voor de wandeling, daarna klaarde het op en begon het zonnetje uitbundig te schijnen. Mede hierdoor was het aangenaam vertoeven buiten in de natuur.
Voor Fraanje was het een thuiswedstrijd, dus was hij best een klein beetje zenuwachtig, en tegelijkertijd ook een beetje trots, zo hij later zelf vertelde. “Ja, dat had natuurlijk te maken, met het feit, dat er bij elkaar drie dominees, N. Raatgever, en M. van Campen beiden emeritus, en wijkpredikant K. van Meijeren meewandelden.
Daarnaast ging ook de bekende professor P.J. Slootweg mee, hij is als Hoogleraar Pathologie verbonden aan het Universitair Medisch Centrum St. Radboud in Nijmegen en heeft baanbrekend werk verricht op het gebied van kanker!”
Nadat Louis Fraanje zijn wandelaars welkom had geheten en een kleine inleiding hield m.b.t. deze natuurwandeling, die hij gaandeweg zou voorzien van een sausje ‘cultuur en humor’, vertrok men – even na de klok van drie uur – richting de Doolhoflaan, recht tegenover het Huis Kernhem.
Vleermuizenreservaat
De Doolhoflaan, waarvan de oude luister als statige beukenlaan, allang niet meer is terug te vinden, is aangewezen als vleermuizenreservaat. Je kunt merken dat de gemeente Ede er hier duidelijk voor heeft gekozen, om de natuur het hoogste woord te geven. “Hoewel ik een echte natuurliefhebber ben” zegt Fraanje, “Vind ik het best wel jammer, dat men juist op dit oude landgoed, waarbij deze beukenlaan vanuit cultuurhistorisch oogpunt een belangrijke functie vervuld, teniet wordt gedaan”.
Natuur en cultuur, tijdens de wandeling in de Doolhoflaan – Foto: ©Fransien Fraanje
Hangkast voor vleermuizen
“Aan de andere kant is het zo, dat deze laan een aanvliegroute, fourageergebied en verblijfplaats biedt aan zes soorten vleermuizen. De meeste vleermuizen verblijven er in de zomer, in de winter wordt er slechts een enkeling geteld”, aldus Louis. Hierbij ging hij even de mist in, toen hij wilde vertellen dat die enkeling, een watervleermuis bleek te zijn. “Ik kan eventjes niet op de naam komen, dat zal te maken hebben met de leeftijd,” grapte hij over zichzelf. “Trouwens, speciaal voor de vleermuizen heeft men hier kastjes opgehangen aan de diverse bomen in de Doolhoflaan”. (Zie foto onder).
Boomklever en Boomkruiper
Terwijl onze gids bezig is met zijn verhaal, probeert een Boomklever in de betreffende beuk z’n eten bij elkaar te scharrelen. Meteen schakelt Fraanje over op het voor hem bekende vogeltje, en vraagt of de wandelaars hem soms herkennen. Er breekt een kleine discussie los, over het verschil tussen de Boomklever en de Boomkruiper. Tenslotte is men er uit; de Boomkruiper klimt altijd van onder naar boven en de Boomklever van boven naar onderen, hoewel hij het ook andersom kan. Hilariteit alom, en hiermee was de trend van deze sfeervolle wandeling heel duidelijk gezet.
Wat heeft die man daar in zijn hand? Een tor, of nee… een mestkever – Foto: ©Fransien Fraanje
Tor of mestkever
Mestkever….? – Foto: Fransien Fraanje
Toen Louis even later een mestkever van de grond opraapte en hem aan de kinderen liet zien, kreeg hij op zijn vraag: “Wat is dit nou eigenlijk?” als antwoord… “Een tor!” Hij vertelde dat het een gewone mestkever was, een diertje wat zijn hele leven in de mest zit.
“Best een beetje eng beestje misschien om te zien, maar… toch doet het kleine diertje heel goed werk, want hij ruimt de poep van een ander op. Nee, enne… nu niet gauw even Ome Willem bellen voor een broodje poep hoor, denk erom,” grapte Fraanje tussendoor.
Lees ook: Bethelkerk Ede op stap met Louis Fraanje – Deel 2 – Slot
