Veluwenaar Louis Fraanje
Een herinnering aan mijn moeder…
Hoewel het misschien niet gebruikelijk is, wil ik toch graag iets kwijt met betrekking tot mijn inmiddels overleden eenvoudige, lieve en zorgzame moeder Derkje (Dit) Fraanje- van Uffelen.
Geboren op 18 december 1914 te Kootwijk en overleden op 9 december 2003 te Barneveld.
Gemis
Zij is bijna negen-en-tachtig jaar oud geworden, maar… van mij had ze nog veel langer mogen leven, want als je zoveel van iemand houdt, dan wil je die persoon niet kwijt. Mijn vader moest ik al veel eerder missen, en ook dat was heel verdrietig, maar als je ze allebei kwijt bent, besef je pas goed het gemis. Daarnaast ben ik ook heel erg blij met de gedachte dat ze nu beter af zijn en eeuwig mogen zingen bij die grote Schepper!🙏
Mijn ouders – Foto: ©Louis Fraanje
Eenvoudig
Ik kom uit een groot gezin van tien kinderen, zeven jongens en drie meisjes. Mijn ouders waren gewone, eenvoudige en hardwerkende mensen.
Mensen die alles voor hun kinderen over hadden, en ieder dubbeltje wel drie keer om moesten draaien voordat het uitgegeven werd. Altijd ‘zuunig’ en altijd bedenken of ‘t wel ‘liejen'(lijden) kon.
Toch, als ik daar nu op terugkijk, dan schaam ik mij niet, maar dan ben ik juist trots op mijn ouders.
Daarnaast ben ik nog steeds diep onder de indruk van het Godsvertrouwen van mijn ouders, daar ben ik hen beiden en God dan ook zeer dankbaar voor, het geeft mij hoop voor de toekomst.
Vrouw en moeder
Als er mensen waren die klaagden dat anderen het zoveel beter hadden hen, dan reageerde ze altijd heel direct en antwoordde ze: “Niet klagen, maar dragen en bidden om kracht!”
Daarnaast herinner ik mij nog schitterende uitspraak van mijn inmiddels overleden moeder, die ik mijn leven lang niet meer ben vergeten en die in deze enkele woorden laat zien, wie en wat voor een vrouw en moeder zij was, is deze:
“Als je kijkt naar diegene die het minder heeft dan jij, dan valt het altijd mee!”
Moeder Fraanje langs een zandweg bij Kootwijk op de Veluwe – Foto: ©Louis Fraanje
Gedicht
Ik zou er een heel boek over vol kunnen schrijven, zoveel herinneringen als ik aan haar heb als kind en volwassene, maar het onderstaande prozagedicht zegt eigenlijk alles. En daarom wil ik dit gedicht graag speciaal opdragen aan haar.
“Mijn moeder…”
Zij was de spil
waar alles om draaide.
Van de vroege morgen,
tot in de late avond.
Een groot gezin,
om voor te zorgen.
Dag in dag uit,
en dat een leven lang.
Bijna alles met de hand,
zuinig en spaarzaam.
Een eenvoudig leven,
vol liefde en geduld.
Gelovig en vol vertrouwen,
in God haar Hemelse Vader.
Dit alles en nog veel meer,
dat was mijn moeder.
Tekst: ©Louis Fraanje
Lees ook het verhaal: Op voedseltocht naar Kootwijkerbroek in oorlogstijd
