‘Heidelied‘
Herderin Christien Mouw met haar kudde op de heide bij Elspeet – Foto: ©Rien Mouw
‘Heidelied’
Een golvende paarse deken,
strekt zich voor mijn voeten uit,
Ik ben er in neergestreken
en kijk als door een ruit
van glanzende spinnendraden,
naar de verre horizon,
waarboven de zon gaat stralen,
de nieuwe dag begon
De nevels dwalen zoekend
en tastend over de aard’,
totdat ze op gaan stijgen
en voorgoed de aard’ verlaat
Maar nieuwe flarden dansen,
door de lichte zonnengloed,
boven de heidevelden,
de bosrand tegemoet
Pas als zij zijn verdwenen,
kleurt de heide helemaal paars,
snel sta ik op beide benen,
een dag als deez’ is schaars
Ik besluit de dag te plukken
en neem hem mee naar huis,
maar de vaas die valt in stukken:
de heide was mijn thuis…!
Tekst: ©Herderin Christien Mouw
