Paradepaard van de Hoge Veluwe, zorgt voor verkeersopstoppingen
Afgelopen zondagmiddag 16 juli was het echt een ‘gekkenhuis’ op de Kronkelweg van de Hoge Veluwe en…. ik hoef dan eigenlijk niet meer te vertellen, wie daarvan de oorzaak zou zijn! U hebt het waarschijnlijk al wel geraden… Hubertus, het paradepaard van het Park. Bezoekers hadden gewoon hun auto midden op de weg laten staan, om toch een foto van het inmiddels ‘beroemde’ hert te kunnen maken!
Verkeersopstopping op de Kronkelweg van de Hoge Veluwe – Foto: ©Louis Fraanje
Toegestroomde publiek
Ook wij waren van de partij, niet om de vele bezoekers gade te slaan, maar om te zien of hij al begonnen was met z’n gewei te vegen. Nee… dus, alles zat nog keurig verpakt in de ‘bast’! Ook onze vrienden uit Harskamp waren van de partij en schudden af en toen hun hoofd, bij het aanschouwen van al het toegestroomde publiek. Och… wat maakt het uiteindelijk uit, het is toch fantastisch dat zoveel mensen kunnen en mogen genieten van zo’n prachtig dier!
Hubertus kijkt even om naar zijn bewonderaars – Foto: ©Louis Fraanje
Niet opdringerig
Hubertus zelf, dat hebben we al vaker opgemerkt, die vindt het allemaal wel best, zolang de mensen maar niet te opdringerig worden, want je merkt aan zijn reactie, dat zoiets ‘uit den boze’ is. Daarom blijven we constant de mensen waarschuwen, dat ze genoeg afstand bewaren, want het blijft – ondanks alles – een wild dier, dat mogen we ‘NOOIT’ uit het oog verliezen!
In de vroege morgen en… in alle rust – Foto: ©Louis Fraanje
Weer alleen
De volgende morgen, maandag 17 juli was ik al vroeg op de Hoge Veluwe, om te kijken hoe het was gesteld met mijn grote vriend, die inmiddels weer vertrokken was naar de omgeving van vorige week. Toen had hij gezelschap van een ‘grote broer’ gekregen. Nu keek hij een beetje versuft om zich heen en stak daarna heel rustig de weg over om het bospad in de richting van de ‘Eikelkamp’ op te wandelen.
Zonder op- of om te kijken steekt Hubertus de weg over – Foto: ©Louis Fraanje
Lievelingsplek
Ik denk dat hij daar weer naartoe gaat om in alle rust, zich voor te bereiden op het vegen van zijn gewei. Daar op de ‘Eikelkamp’ is hij vaker geweest en ik denk, dat het zijn ‘lievelingsplek’ is, dat heb ik door de jaren heen wel gemerkt. Aan die plek heeft hij… en ook ikzelf, hele mooie herinneringen.
Alleen op het bospad in de richting van de Eikelkamp – Foto: ©Louis Fraanje
Vandaag of morgen
De volgende dag dinsdag 18 juli ben ik buiten om het hele gebied heen gewandeld, maar Hubertus was in geen velden of wegen te bekennen. Overal om mij heen ademde het gebied een ‘serene’ rust, maar je voelde dat er iets gaande was in het bos. Daar ergens moest Hubertus zich bevinden, maar… omwille van het ‘struinverbod’ kan en mag ik niet dichterbij en achteraf gezien misschien maar goed ook, dan kan hij in ale rust zich voorbereiden.
Het vegen moet zeker vandaag of uiterlijk morgen gaan gebeuren, dan zou Hubertus met de drellen aan zijn kop tussen de struiken van de “Eikelkamp” vandaan komen. We wachten het maar rustig af!
