Vrouwelijke schaapherder Koos Vos
Via een smal zijweggetje langs het bospad komen we in Garderen uit. Bij de legendarische schaapherder Koos Vos. We maken een klein uitstapje en staan even stil bij de schaapskooi op Hoog-Buurlo, waarin deze bijzondere vrouw destijds als enige Nederlandse vrouwelijke schaapherder een eigen kudde schaapjes herbergde. Het primitieve en armzalige leven dat zij destijds leidde in een uiterst schamel onderkomen, heeft de freelance schrijfster Gonny Livestroo, op boeiende wijze weten vast te leggen in een prachtig uitgevoerd boek, vol grote prenten, dat op 10 oktober jl bij de schaapskooi in Hoog- Buurloo werd gepresenteerd. Mensen, schaft u zich dit unieke boek: Schaapherder Koos Vos aan, het is een absolute aanrader. Van harte aanbevolen!
Twee vrouwelijke Veluwse schaapherders Christien Mouw en Koos Vos – Foto: ©Gonny Livestroo
Naar school
Nu nemen we u op onze wandeling, al zwervend door bos en hei, weer graag mee naar Elspeet terug, waar we ditmaal wat ‘hout’ bijeen gaan sprokkelen vanuit een schoolklasje van de ‘Da Costaschool’. In deze klas mocht ik vanmorgen op voorleesdag bij meester Karel van Bronswijk twee Schapenboekjes voorlezen aan de kinderen van groep vier. Het is werkelijk ontroerend en een feestje tegelijkertijd, om te bemerken hoe betrokken deze kinderen zijn bij ‘hun’ schaapskudde, en mij met allerlei vragen bestormden zoals; wanneer worden de eerste lammetjes weer geboren? En of ik de wolf al in Elspeet ben tegengekomen? Het kan niet missen; de schaapskudde hoort bij Elspeet! Want dat geluid klonk onmiskenbaar, helder en klaar door, in al die vrolijke kinderstemmetjes!
De kinderen van groep vier – Foto: ©Karel van Bronswijk
Sprokkelhout
Wat heeft onze zwerftocht weer veel ‘sprokkelhout’ opgeleverd! Er zijn waardevolle contacten gelegd, blijvende contacten ook, waaruit vriendschapsbanden zijn ontstaan!
Elly Bakker, afgelopen zomer bij de schapen op de heide in Elspeet – Foto: ©Christien Mouw
Elly mee de hei op
Zo bracht Elly Bakker, verpleegkundige op de afdeling neonatalolgie in het Radboud ZH te Nijmegen, gisteren opnieuw weer een bezoek aan de Elspeter schaapskudde. Op haar vrije dag was ze reeds vroeg opgestaan. En om half negen stond ze al aan de Schapendrift in Elspeet, om met me mee te trekken de hei op. Net zoals ze dat de afgelopen zomer heeft gedaan. Toen nog in een luchtig t-shirt gekleed; het was op een warme zomerdag!
Bitter koud
Nu, dat was deze morgen wel even anders! Want, wat was het guur en ijzig koud deze hele ochtend! De straffe oostenwind loeide genadeloos over de vlakte. En de loodgrijze wolken die voortgejaagd werden langs het donkere zwerk, geleken te bijten op sneeuw.
Bitter koud was onze tocht gedurende de uren dat we de kudde schapen hoedden in het veld. Met verkleumde handen, die diep in de jaszak waren weggestoken, en met een hese stem, die werd afgesneden door de straffe oostenwind, bereikten we uiteindelijk weer de kraal op de heide. Bij thuiskomst was het een dampende mok zwarte koffie, en het door Elly zelf gebakken volkorenbrood, dat weldra wonderen bleek te doen!
Dik aangekleed tegen de straffe oostenwind wandelt Elly Bakker over de heide – Foto: ©Christien Mouw
Samen sterk
En zo ‘sprokkelen’ we voortdurend verder, steeds weer op zoek naar enthousiaste mensen, groot en klein, die zich rondom de schaapskudde verzamelen, en die het vuurtje helpen warm te houden. Want met elkaar staan we sterk, en kunnen we een orkaan weerstaan!
