We blijven ons verwonderen…
Zo sjouwen wij samen verder door dit prachtige duinlandschap, waar je het wandelen niet moe wordt en je je steeds weer blijft verwonderen in de dingen om je heen.
Als we dan zo ongeveer een half uurtje later, het laatste stuk duin gepasseerd zijn, opent zich een schitterend panorama van hemel, zon, zee en strand. En wat nog mooier is, het strand ligt er stil en verlaten bij, het is echt volkomen leeg, schitterend!
Dan… eindelijk komt de zee in beeld, wat een verademing – Foto: ©Louis Fraanje
Het strand is stil en verlaten… – Foto: ©Fransien Fraanje
Puur natuurmoment
We laten ons neerzakken tegen een laag stuk duin en genieten van de rust en de ruimte om ons heen, de kabbelende golven in de branding geven het geheel een extra dimensie. Minutenlang, kun je zo intens van zulke pure ‘natuurmomenten’ genieten, dat je even alles om je heen vergeet. Louis zit ook lekker onderuit gezakt tegen een heuveltje en speurt met zijn camera de hemel af naar vogels.
Louis heeft een grote stern in de lens gevangen – Foto: ©Fransien Fraanje
Grote stern
Dan… ineens roept Louis, die ietsje verderop zit: “Fransien, kijk eens, er komt een grote stern overvliegen, met een visje in zijn bek!” De stilte is voorbij, want hij is opeens helemaal in de ban van deze grijs-witte vogel met zijn zwarte pet, die over komt vliegen. Ook ik ben direct één en al aandacht en volg hem met de kijker tot hij verdwenen is. Hij lijkt veel op het visdiefje, waar Louis al eens iets over heeft geschreven. Lees meer >> Ik hou niet zo van het rauwe gekrijs van grote sterns, mij spreken de visdiefjes en dwergsterns wat meer aan en ze maken trouwens ook iets minder lawaai.
De grote stern komt overvliegen met een visje in de snavel – Foto: ©Louis Fraanje
De grote stern met zijn zwarte petje…
…op weg naar de jongen op het nest – Foto’s: ©Louis Fraanje
Voedsel(vlieg)tochten
De grote stern komt regelmatig overvliegen, blijkbaar is zijn nest niet zo heel ver verwijdert, dus blijven we zijn voedsel(vlieg)tochten een tijdje volgen. Ondertussen genieten we van de rustieke omgeving, waar wij beiden ons hart aan verpand hebben. Hier aan de kust, kom je echt tot rust, dat rijmt ook nog, maar het is voor ons iedere keer weer een feest om hier te vertoeven.
Het lijkt alsof de vogel boven een brandende lantaarn vliegt – Foto: ©Louis Fraanje
Langzaam verdwijnt de zon achter de wolken en de vogel uit het zicht – Foto: ©Louis Fraanje
Plichtsgevoel
Langzaam aan zakt de zon steeds lager, de hemel kleurt steeds roder en mooier, maar de vogel blijft gewoon doorvliegen, onvoorstelbaar… wat een plichtsgevoel. Daar kunnen wij mensen een voorbeeld aan nemen, daarvoor hoef je trouwens ook nog helemaal geen hoogvlieger te zijn, zoiets is gewoon hartverwarmend om te zien.
Met deze prachtige beelden, die in ons geheugen staan gegrift, keren we huiswaarts, want morgen is alweer onze laatste vakantiedag. Die laatste dag hebben we echt van genoten, daarover leest u overmorgen meer!
Lees ook: Noordwaarts naar Texel – Deel 48
