Humor met pony’s tussen de boterbloemen…
Natuurlijk blijven we hier nog een tijdje rondhangen, want het blijft een boeiende bezigheid om deze viervoeters uit Shetland te observeren. De witte hengst staat achter in het land bij de – ons zo bekende – blonde merrie, maar als hij me in de gaten krijgt, komt hij in volle galop naar me toe. Een schitterend gezicht om de schimmel door het gele landschap te zien galopperen, echt geweldig!
De witte hengst en zijn blonde merrie achter in de wei – Foto: ©Louis Fraanje
De witte hengst komt in volle galop naar me toe – Foto: ©Louis Fraanje
Onschuldig of verwaand
Wat verderop staat de andere blonde merrie die wij al eerder zagen met haar veulen, als je goed kijkt dan zie je dat zij haar kapsel heeft bijgewerkt, tenminste zo lijkt het. “Als je haar maar goed zit”, zal ze wel bij zichzelf denken. Een ontzettend komisch gezicht en vooral ook die onschuldige blik in haar ogen, of is het soms verwaandheid?
Als je haar maar goed zit, toch… – Foto: ©Louis Fraanje
Hoogzwanger
Terwijl ik zo naar haar sta te kijken, moet ik toch een beetje glimlachen, wat een gezicht zeg, net echt. Trouwens, het is sowieso altijd lachen als ik de kudde pony’s door het weiland zie sjouwen, vooral die blonde dames, dat is een verhaal apart. Shetlandpony’s kunnen erg koppig zijn maar tegelijkertijd heel aanhankelijk. Ook nu weer, komt de ‘hoogzwangere’ merrie, die even daarvoor naast de witte hengst stond, op een drafje en met wapperende manen, mijn kant op. Ook bij haar zal binnenkort wel een veulen ter wereld komen.
Wie het breed heeft, laat het breed hangen – Foto: ©Louis Fraanje
Ik zie… ik zie… wat jij niet ziet… – Foto: ©Louis Fraanje
Die lastige vliegen ook… – Foto: ©Louis Fraanje
Gedragingen bewonderen
Als ze dan uiteindelijk vlak voor me staat, kijkt ze mij – tussen al dat haar door – heel vriendelijk aan. De vliegen proberen haar van alle kanten te belagen, maar het lijkt haar niet te deren. Of toch wel? Mooi weer is prettig, maar al die lastige vliegen kunnen voor de pony’s soms erg lastig zijn.
Zo staan we een tijdlang wat ‘gedachteloos’ tegenover elkaar, ik klets maar wat voor mij heen, af en toe spitst ze haar oren als teken van begrip. Pony’s en ook paarden hebben – van jongs af aan – mijn hart gestolen, ik kan er uren naar kijken en hun gedragingen bewonderen, plus even een ‘praatje’ maken, net zoals ook nu vandaag weer het geval is.
Met een tevreden gevoel keer ik later huiswaarts.
Lees ook: Naar buiten in het Rauwe Veld – Deel 36
