Afscheid nemen doet altijd een beetje pijn…
Dan breekt alweer de laatste dag aan dat we op het eiland verblijven, want de volgende dag is het vrijdag 20 april en vertrekken we weer naar het oude en vertrouwde Veluweland.
Maar… voordat het zover is willen we nog even samen over de kop van het eiland, rondom de vuurtoren zwerven. Dus rijden we over de dijk via de Volharding, langs de oostkust in de richting van de vuurtoren, de weg is deels onder gestoven met zand.
Nog even een rondje over de dijk naar de vuurtoren – Foto: ©Fransien Fraanje
Ineens komt er tussen de schapen een haas overeind…
… en rent vlak voor ons de dijk over – Foto’s: ©Fransien Fraanje
Als een haas…
Halverwege de route zien we links van ons in het weiland, tussen de schapen ineens een haas overeind komen, om even later vlak voor ons de weg over te rennen en vervolgens daarna weer achter de dijk te verdwijnen. Het tafereel werd feilloos vastgelegd door Fransien, die haar camera ‘schietklaar’ in de hand had. Glimlachend zegt ze: “Zo… nou weten we in ieder geval weer, hoe de hazen lopen!” Een oud gezegde, dat in de jagerswereld nogal eens gebruikt wordt en wil benadrukken, dat iedereen weet hoe het zit!
Vanaf de Volharding hebben we een mooi gezicht op de vuurtoren – Foto: ©Fransien Fraanje
De torenvalk
Een klein eindje verder is de aanlegsteiger voor de kleine boot naar Vlieland, daar net voorbij is een grote parkeerplaats, waar je een prachtig uitzicht hebt op de vuurtoren. In de duinvallei ervoor ligt een grote plas, die veel vogels aantrekt.
Als dan plotseling een torenvalk – letterlijk en figuurlijk – uit de lucht komt vallen en op een stapel hout de landing inzet, kan ik dat laatste stukje nog net op de gevoelige plaat vastleggen. Wat een gelukstreffer!
Een torenvalk zet de landing in op een stapel hout – Foto: ©Louis Fraanje
De rietzanger is vanavond duidelijk aanwezig…
…ook de fitis laat van zich horen – Foto’s: ©Louis Fraanje
Afscheidsconcert
Als we ‘s avonds weer terug zijn bij ons huisje in De Koog, genieten we buiten op het terras nog heerlijk na van alle belevenissen op het eiland. We hebben echt geen radio nodig, want fitis en rietzanger zijn vanavond heel duidelijk vertegenwoordigd, het lijkt er zelfs op of ze als afscheid toe willen zingen. We worden er beiden ‘stil’ van en beseffen hierdoor meer dan ooit, hoeveel wij zijn gaan houden van dit eiland. Geweldig!
De avondzon zakt langzaam achter de bomen van De Koog op Texel – Foto: ©Louis Fraanje
Vlammend avondrood
Langzaam zakt de zon achter de bomen van het oude vissersdorp De Koog en kleurt even later de hemel met een vlammend avondrood. Tussen De Koog en het strand liggen slechts twee duinenrijen maar elders op Texel is het duingebied veel breder. Er zijn veel wandelpaden en fietspaden door de bossen en de duinen rond De Koog. Wat dat betreft is het goed voor elkaar hier, vooral als je ‘s avonds even naar het strand wilt.
Vlammend avondrood op Texel – Foto: ©Louis Fraanje
De kleuren aan de avondhemel worden dieper en het vlammend rood, wordt nu meer paars en violet, een schitterend schouwspel dat – als het ware – alleen voor ons wordt opgevoerd.
De nachtegaal
En als dan plotseling – vanuit het struikgewas -de nachtegaal zijn prachtige lied laat horen, zijn we allebei diep ontroerd!
Onlosmakelijk verbonden
Zo zitten wij op deze laatste vakantiedag, (donderdag 19 april jl.) samen nog heel lang – onder de open hemel – na te genieten, een ieder zo met zijn eigen gedachten en emoties, maar wel beiden ‘onlosmakelijk’ verbonden met Gods vrije natuur!
Blijf ons volgen en lees ook: Noordwaarts naar Texel – Deel 34
______________________________________________________________________________________________________________________
Geniet even met volle teugen van de zingende nachtegaal:
