Samen met de jachtopzichter, op zoek naar de damherten…
Inmiddels is de sneeuw – helaas – verdwenen en heeft het bos rondom de oude hut een heel ander aanzien gekregen. Ondanks dat we het mooie winterlandschap moeten missen, zijn er genoeg nieuwe avonturen te beleven in deze omgeving. Al staan de bomen er dan nog wat kaal en troosteloos bij, er is genoeg leven in de brouwerij!
Schaufler of schoffel
We gaan weer even terug in de tijd van mijn herinneringen, maar ik weet het nog als de dag van gisteren, dat ik samen met Evert de jachtopzichter op zoek ging naar de dammen(damherten), die in het revier van zijn vriend – die ook jachtopzichter is – rondliepen. Een fantastische ervaring!
Het betreffende natuurgebied is niet zo ontzettend groot, maar volgens Jacob lopen er een paar prachtige dambokken met echt hele grote schoffelgeweien of schauflers. Ik ben reuze benieuwd naar de dieren, want ook de damherten hebben hun plekje op de Veluwe – zonder meer – verdiend, volgens mijn bescheiden mening! Ik wordt door Jacob met de jeep thuis opgehaald en samen gaan we dan op pad!
Een drietal prachtige ‘schauflers’ trekken net het bos in – Foto: ©Louis Fraanje
Een buitenkansje
Als we eenmaal op de plaats van bestemming zijn aangekomen, zien we net een drietal prachtige ‘schauflers’ het bos intrekken, gelukkig kan ik ze nog net op de gevoelige plaat vastleggen. “Och”, zegt Jacob, “d’r zal zich nog wel een ‘buitenkansje’ voordoen vanmiddag, want we zijn nog lang niet weg hier en anders zet ik je wel ergens op een mooi plekje neer en dan haal ik je vanavond tegen donker wel weer op. Dan heb ik ook mijn handen vrij voor de rest van de dag!”
Opeens komt er van links een schitterende donkere dambok aanwandelen – Foto: ©Louis Fraanje
Wat een knaap
Zo gezegd zo gedaan en dat is ook helemaal geen slecht plan en zo wordt ik ergens aan de rand van een berkenbos bij een oude aardappelhut neergezet. Vanuit die hut heb ik een mooi uitzicht over een wildweide en volgens Jacob komen de ‘dammen’ hier ook graag even neuzelen.
Als ik zo een uurtje of wat heb zitten wachten, komt er van links een schitterende donkere dambok aanwandelen, tjonge… jonge… wat een knaap en wat een gewei, ik wordt er helemaal lyrisch van! Maar ook deze trekt de dekking in en is even later uit het zicht verdwenen, geduldig wachten is het enige wat rest.
Een hele tijd later staat hij opeens in de bosrand tussen de berken – Foto: ©Louis Fraanje
De donkere schaufler in de late namiddag voor de lens – Foto: ©Louis Fraanje
Prachtig plaatje
De uren verstrijken en de zon zakt lager en lager, maar dan opeens zie ik tussen de berken wat bewegen en… ja hoor, daar verschijnt weer dezelfde mooie donkere schaufler in volle glorie. Wat een fantastisch dier, daar kun je uren naar kijken, maar die tijd krijg ik niet, want de bok komt heel statig voorbij wandelen en staat even later een eindje verder op een heuvel naast een soortgenoot. Deze dambok heeft ook een schitterende koptooi, maar zijn vacht is niet zo donker als de eerste, alhoewel het een prachtig plaatje oplevert, zo in de avondzon.
Zo staan ze allebei in de avondzon in mijn richting te kijken – Foto: ©Louis Fraanje
Oog in oog
Op zo’n moment ben je helemaal in de wolken, zoiets valt niet uit te leggen heb ik zo het idee, maar ik voel mij er wel bij en dan interesseert het je echt niet wat een ander er van vindt. Minutenlang staan we zo ‘oog in oog’ met elkaar en bewonder ik deze prachtige dieren in al hun schoonheid en in mijn fantasie zie ik het ‘reuzenhert’ met zijn enorme schoffels verschijnen, wat een vergelijking!
Maar… aan alles komt een eind en uiteindelijk maken ze rechtsomkeert en verdwijnen in het bos aan de horizon, dat nu verandert in een wonderschoon goudkleurig schilderij!
De horizon verandert in een wonderschoon goudkleurig schilderij – Foto: ©Louis Fraanje
Belevenissen
Terwijl ik zo nog een tijdje zit na te genieten, hoor ik op een gegeven moment de jeep van Jacob aankomen en als ik dan even later naast hem heb plaatsgenomen, vertel ik over mijn belevenissen van deze prachtige middag. Vol bewondering luistert Jacob onder het rijden naar mijn verhaal en voordat ik het goed en wel in de gaten heb, sta ik weer thuis voor de deur. Ik bedank Jacob voor de geweldige middag, die ik mede dankzij hem mocht meemaken. Ik wacht tot hij de straat is uitgereden en met een dankbaar gevoel kan ik terugkijken op een fantastische middag in het veld, die met een ‘gouden’ rand in mijn dagboek kan worden bijgeschreven!
Lees ook: In en om de jachthut – Deel 29
