Het mannetje in de maan glimlachte
Steeds vaker zoek ik de eenzaamheid van het Veluwse landschap op en strijk dan ergens neer. Zo zat ik onlangs op een avond aan de rand van de heide, heerlijk uit de wind, met mijn rug tegen de wand van een oude schaapskooi, de hemel stond vol sterren en het mannetje in de maan glimlachte.
Het mannetje in de maan glimlachte…
Geur van mest
In de schaapskooi lagen de schapen uit te rusten van hun zwerftocht over de heide. De geur van mest, vermengd met stro, deed mij terugdenken aan vroeger. Duizenden en nog eens duizenden schapen bevolkten toen de uitgestrekte heidevelden van de Veluwe.
Als de herder met zijn kudde schapen over de heide zwierf, dan weerklonk overal het geluid van mekkerende schapen, tezamen met het belgerinkel over velden en wegen.
Heide en schapen
De schaapherder, dwalend met zijn kudde en omringd door zijn trouwe honden, horen bij de Veluwe. Het zou toch verschrikkelijk zijn als ze moeten verdwijnen. Al die onzinnige toestanden met exotische koeien en paarden in bos en heide, waarbij er steeds meer rasters geplaatst moeten worden, storen mij mateloos.
Schaapherder Cos Mouw met zijn kudde op de Elspeetse Heide – Foto: ©Louis Fraanje
In gedachten…
Als ik zo naar de nachtelijke sterrenhemel kijk, moet ik onwillekeurig ook heel sterk aan die Grote Herder daarboven denken en tegelijkertijd aan mijn oude vriend en schaapherder Cos Mouw uit Elspeet.
Vandaag is het zijn sterfdag, want… precies drie jaar geleden ging Cos van ons heen en moest hij zijn aardse leven verwisselen met het ‘eeuwige’. Daar wilde ik toch graag even bij stilstaan!
Twee vrienden voor het leven Cos Mouw(†) en Louis Fraanje – Foto: ©Fransien Fraanje
Twee oude vrienden in gesprek – Foto: ©Fransien Fraanje
Moderne fratsen
De nieuwe tijd baarde hem zorgen, dat was echt niets voor hem, al die moderne ‘fratsen’ daar moest hij niets van hebben. Nee… dan maar liever die oude Veluwse verhalen, over ‘vrogger’ toen men nog niet zo gehaast was en gewoon met elkaar in gesprek kon gaan, zonder al die moderne comunicatiemiddelen zoals computers en Iphones!
Herinneringen blijven
Al dat ‘spul’ was zeker niet aan hem besteed, hij redde zich zo wel, dan zei hij: “Louis, jongen, het zal mien tied wel duren!” De tijd heeft ons ondertussen ingehaald, maar… de herinneringen die zullen blijven voortbestaan!
_______________________________________________________________________________________________
Daarnaast vindt u hieronder het prachtige en toepasselijke herderslied, dat ook tijdens de rouwdienst in de Nederlands Hervormde Kerk te Elspeet werd gezongen.
“Op de grote stille heide”
Op de grote, stille heide, dwaalt een herder eenzaam rond.
Wijl de witgewolde kudde, trouw bewaakt wordt door de hond.
En al dwalend ginds en her, denkt de herder: Och, hoe ver…
Hoe ver is mijn heide? Hoe ver is mijn heide?
Mijn heide…
Op de grote, stille heide, bloeien bloempjes lief en teer
Pralend in de zonnestralen, als een bloemhof heid en veer
En, tevree met karig loon, roept de herder: Och, hoe schoon
Hoe schoon is mijn heide? Hoe schoon is mijn heide?
Mijn heide…
Op de grote, stille heide, rust het al bij maneschijn
Als de schaapjes en de bloemen, vredig ingesluimerd zijn
En, terugziend op zijn pad, juicht de herder: Welk een schat
Hoe rijk is mijn heide? Hoe rijk is mijn heide?
Mijn heide…
“Op de grote stille heide – De Herder” – Auteur Pieter Louwerse (tekst) en Johannes Worp (muziek) – Genre(s) Volkslied – Brontaal Nederlands – Datering 19e eeuw – Bron “Wikipedia” – Auteursrecht Publiek domein – Logo Wikipedia Meer over De Herder op Wikipedia
Lees ook: “Een ‘Reus’ is geveld, maar een ‘Koningskind’ is geboren!”
*******************************************************************************************************************************
Uitvoering: Groot Nederlands Mannenkoor onder leiding van Martin Mans – uitgezonden door de EO
