Rammelende hazen en rust zoekende reeën…
Na enige tijd wat heen en weer gedrenteld te hebben, vertrok de sprong naar de rand van het moeras, om daar de rest van de namiddag te blijven. Het wonderlijke van alles was, dat de twee bokken nu gewoon samen op liepen door het open veld en elkaar geen strobreed in de weg legden. Heel rustig en vredig verliep deze verplaatsing van het koppeltje reeën naar hun ‘voorlopige’ rustplek, waar wij ook een aantal hazen ontdekten, die achter elkaar aanzaten. Dus waren we erg nieuwsgierig hoe of de reeën hierop zouden reageren, want het was tenslotte hun rustplek, waar ze ook regelmatig naar toe trokken, omdat ze daar lekker in de luwte van het bosje konden herkauwen en uitrusten.
De twee bokken lopen nu gewoon samen op door het open veld – Foto: ©Louis Fraanje
Vreemde geurtjes
Eenmaal aangekomen bij de ‘rustplek’ bleven de twee bokken even heel mooi staan en dat was niet voor de foto, maar dit had een heel andere reden. Dat kon je ook zien aan de oudere bok, want die likte verschillende keren langs zijn ‘vang'(neus) om eventuele ‘vreemde’ geurtjes beter op te kunnen vangen. Blijkbaar hadden ze er toch niet helemaal vrede mee, dat er ergens op het landweggetje in de verte iets moest zijn, wat ze niet goed thuis konden brengen. Ondertussen genoot ik met volle teugen, toen die twee daar aan de rand van het bosje stonden, ik kon er geen genoeg van krijgen.
Zo bleven de twee bokken even heel mooi staan – Foto: ©Louis Fraanje
Geweldige schutkleur
Als de rest van de sprong dan ook gearriveerd is, zien we achterin de hoek nog een haas liggen, helemaal plat tegen de grond gedrukt, zonder telelens of verrekijker had ik hem nooit ontdekt. Wat een geweldige schutkleur in deze tijd van het jaar die grijs-bruine vacht van zowel de hazen als het reewild is helemaal aangepast aan de omgeving. De hazen kunnen in deze tijd van het jaar al aardig aan het ‘rammelen’ zijn, oftewel zich bezighouden met de paring. De paartijd begint in februari en soms al eerder en kan zelfs wel uitlopen tot augustus of september.
De rest van het reewild komt nu ook naar de rustplek – Foto: ©Louis Fraanje
Geen verstoring
Als ik dan onze bok ‘Matador’ tussen een reegeit en haar kalf zie staan, flitst er op de achtergrond weer een haas voorbij en voegt zich met veel ‘bombarie’ bij z’n soortgenoten even verderop. De reeën trekken zich er blijkbaar niets van aan en staan gewoon op hun gemak om zich heen te kijken, likken af en toe aan hun vacht, of krabben met hun poot ergens aan hun lijf en dat is het dan. Maar of ze het ook daadwerkelijk zo leuk vinden, dat de hazen brutaalweg hun plekje hebben ingenomen, waag ik te betwijfelen.
Aan de stand van hun spiegel aan de achterkant, kan ik opmaken, dat er verder totaal geen verstoring is, ondanks dat ze regelmatig even in mijn richting staan te kijken. Was dat wel zo, dan stonden de witte haren wijd uitgespreid en zouden ze bij de minste of geringste verstoring er als een speer vandoor gaan.
Zo stonden ze regelmatig even in mijn richting te kijken – Foto: ©Louis Fraanje
Ontdekking
Dan opeens… gebeurt er iets heel komisch, het reekalf heeft namelijk niet ver bij haar vandaan, een haas ontdekt en gaat er gelijk op af, wie weet zou het haas wel zin hebben in een spelletje of iets dergelijks, zal het kalf gedacht hebben. Maar voordat het kalf goed en wel bij de haas is aangekomen, gaat deze op de lopers en is binnen de kortste keren uit het zicht verdwenen.
Het reekalf kijkt met veel interesse naar het haas – Foto: ©Louis Fraanje
Lees ook: Naar buiten in het “Rauwe Veld” – Deel 6
