Hoe een wolkenlucht je hart in beroering kan brengen
We waren zomaar op een zaterdagmiddag aan het zwerven over de Hoge Veluwe en dan ineens… dan gebeurt het, je ogen dwalen over het stuifzand en je wordt gegrepen door een schitterende wolkenlucht. Langgerekte wolken, die zich als een enorme waaier, daar hoog aan de hemel boven je uitstrekt en je hart in beroering brengt. Fransien en ik, wij hebben samen iets met luchten, of het nu een mooie en kleurrijke avond- of morgenlucht is, of een blauwe lucht met mooie witte wolken, het ‘raakt’ ons. Zo ook deze indrukwekkende ‘wolkenwaaier’ aan de hemel boven het stuifzand.
Een waaier van wolken boven het stuifzand – Foto: ©Louis Fraanje
Natuurverschijnsel
Je ziet het voor je en probeert dit prachtige natuurverschijnsel, in al haar grootsheid, vast te leggen op de ‘gevoelige’ plaat. Dat is vaak het moeilijkst van alles, want je wilt het zo natuurgetrouw mogelijk weergeven. Zo lig ik plat op mijn buik in het zand, om vanuit dit lage standpunt, de wolkenlucht er zo mooi mogelijk op te krijgen.
De vage tegenhanger aan de overkant – Foto: ©Louis Fraanje
Parels in de natuur
Aan de andere kant zie ik er recht tegenover, nog eenzelfde soort waaier, maar deze is stukken minder en eigenlijk maar een vage tegenhanger van zijn overbuurman. Trouwens, zoiets als wat wij hier vanmiddag meemaken, krijg je niet zo vaak en ook niet zo mooi voorgeschoteld, maar het zijn en blijven wel de ‘parels’ in de natuur om te koesteren. Het overvalt je gewoon, het komt zomaar – als het ware – uit de lucht vallen.
De afsluiter boven het ‘Otterlose Zand’ op de Hoge Veluwe – Foto: ©Louis Fraanje
Afsluiter
Nog helemaal in de ban van het prachtige schouwspel aan het firmament, zwerven we verder over de Hoge Veluwe. Het doet ons deugd om, na zo’n onstuimige week op Texel, weer ‘thuis’ te zijn op de Veluwe, toch hebben beide gebieden, ons hart gestolen. Zo zwerven we samen door het Veluwse bos en als we tenslotte het open landschap van het ‘Otterlose Zand’ bereiken, worden we weer overweldigd doot dezelfde wolkenlucht. Alleen is het licht nu toch weer anders en kunnen we het niet laten om de camera weer ter hand te nemen. Een mooie afsluiter van deze zwerftocht over de Hoge Veluwe.
Een streep doorheen
Dan, ineens zien we op veel plaatsen in het wolkendek de witte strepen van vliegtuigen verschijnen en is tegelijkertijd de glans er helemaal vanaf. Zij zetten er – letterlijk en figuurlijk – een ‘streep’ doorheen, oftewel .strepen mag ik wel zeggen. Erg jammer, anders hadden wij nog wel even gewacht, totdat de avondzon met haar laatste licht, de wolkenwaaier in een ‘gouden’ gloed zou zetten, helaas dus. Hier moeten wij het vandaag mee doen, het is gewoon niet anders, zo is het leven nou eenmaal. Toch zijn we er heel blij en gelukkig van geworden!
De Elspeetse schaapskudde met herder Cos Mouw en zijn trouwe hond – Foto: ©Louis Fraanje
In gedachten…
Deze imposante ‘wolkenwaaier’ doet ons tegelijkertijd ook heel sterk aan die Grote Herder daarboven denken. Mede daarom vinden wij het dan ook heel toepasselijk om het bovenstaande verhaal – ter nagedachtenis aan onze beste vriend en oud schaapherder Cos Mouw uit Elspeet – op te dragen.
Want… vandaag 2 december is het namelijk precies 2 jaar geleden, dat Cos van ons heenging en zijn aardse leven moest verwisselen met het ‘eeuwige’. Ook zijn weduwe Christien en zoon Evert met zijn Mireille, alsmede familie en vrienden zijn hierbij in onze gedachten!
Schaapherder Cos Mouw werd geboren op 10 januari 1943 en stierf op 2 december 2014 hij werd 71 jaar.
Lees ook: De herder op de grote stille heide
