Hubertus was in geen velden of wegen te bekennen
Toen we een dinsdagavond thuiskwamen, waren we allebei nog onder de indruk van de ontmoeting met Hubertus en hoewel het allemaal aardig gelukt was met de foto’s, was ik toch niet helemaal tevreden. We spraken met elkaar af, dat ik de volgende dag weer terug zou gaan, Fransien had andere verplichtingen en kon dus – helaas – niet mee.
Daar kwam plotseling Hubertus uit het dichte bos tevoorschijn – Foto: ©Louis Fraanje
Geen Hubertus
Woensdagmorgen, zodra de poort van het Park openging om negen uur, was ik één van de eersten die naar binnen reed. Want… misschien zou Hubertus nog op hetzelfde plekje zijn gebleven, dan kon ik hem nu bij beter licht fotograferen en… nog beter, misschien stond hij wel tussen de bomen? Helaas, toen ik eenmaal bij de plek gearriveerd was, stond of zat er geen Hubertus, die was in geen velden of wegen te bekennen.
Midden in het herfstbos is Hubertus net een showmodel – Foto: ©Louis Fraanje
Een glimp
Dan maar even een rondje rijden, of er misschien ergens anders wat te fotograferen viel, maar wat er viel, dat was alleen maar de onophoudelijke regen. Toch liet het hert mij niet los en toen ik na mijn rondje, weer bij de Heidebloem terug was, stond daar de auto van onze vriend Florus en hijzelf liep er niet ver vandaan wat rond te neuzen. Ja, ook hij had het verhaal op ons weblog gelezen en dacht, blijkbaar hetzelfde als ik en hoopte een glimp op te vangen van het hert. Helaas dus!
Een kleurrijk hert, in een kleurrijk decor…
– Foto’s: ©Louis Fraanje
Het bleef stil
Samen, zijn we nog even een flink stuk wezen wandelen in het revier van onze Hubertus, maar hoe goed we ook speurden, hij liet zich niet zien. Zo gingen we na de wandeling uit elkaar, want Florus had nog andere afspraken, maar… we spraken met elkaar af, als ik hem per ongeluk zou zien, ik gelijk in de telefoon zou klimmen en bellen. De gehele morgen bleef het verder stil op de plek bij de Heidebloem, totdat er plotseling zo rond de klok van twaalf, beweging kwam in het aangrenzende bos. En even later onze Hubertus, heel op z’n gemak, de weg overstak, ons even – als het ware – ‘glimlachend’ aankeek en tussen de kleurrijke herfstbomen aan de overkant ging grazen.
Hubertus tussen de ‘gouden’ coulissen van het herfstbos – Foto: ©Louis Fraanje
Gouden coulissen
Ik wist niet hoe gauw ik Florus moest bellen, want de adrenaline vloog op dat moment door mijn aderen, maar het lukte wonderwel en ondertussen bleef Hubertus op zijn gemak het nog overgebleven gras oppeuzelen tussen de herfstbomen. Op zo’n moment weet je gewoonweg even niet wat nou de beste plek is om te gaan staan, om het befaamde hert er zo mooi mogelijk op te krijgen. Gelukkig bleef Hubertus redelijk dicht in de buurt van de bomen, die nog niet van hun kleurrijke blad ontdaan waren, dus was het een waar genot om hem te zien scharrelen tussen de ‘gouden’ coulissen van het herfstbos.
Hubertus aan de wandel in het herfstbos…
– Foto’s: ©Louis Fraanje
Florus en Hubertus ‘oog in oog’ op de Hoge Veluwe – Foto: ©Louis Fraanje
Herkenning
Inmiddels waren ook Florus en Jannie gearriveerd en konden ook zij naar hartenlust hun ‘idool’ op de gevoelige plaat en film vastleggen. Op een gegeven moment kwam Hubertus wel heel dicht aan Florus voorbij wandelen en toen hij de bewuste fotograaf ontdekte, bleef hij even stilstaan, met een blik van herkenning in zijn ogen. Tenminste, daar leek het heel sterk op, want hij bleef heel even zo staan kijken, heel bijzonder eigenlijk om mee te maken.
Tenslotte zocht Hubertus een plekje in het gras om uit te rusten – Foto: ©Louis Fraanje
Tenslotte…
Eindelijk was het dan toch maar gelukt, om Hubertus eens heel mooi op de plaat te zetten in het ‘kleurrijke’ decor van het herfstbos, dan ben je de koning te rijk. Zo blijkt maar weer eens, hoe moeilijk het is om Hubertus echt mooi voor de lens te krijgen, want de ene keer is hij volop aanwezig en dan kan het zomaar weer dagen, weken of soms maanden duren, voordat hij zich weer laat zien.
Dit was in ieder geval gewoonweg weer ‘grote klasse’ en we waren zo blij als een kind, we genoten met volle teugen van dit geweldige moment. Deze morgen, was het lange wachten dan ook meer dan waard geweest en daar doe je het voor!
Lees ook: Het legendarische hert “Hubertus” – Deel 57
____________________________________________________________________________________________________
Bekijk ook het filmpje dat Jannie van den Berg maakte:
