Mooie reebok in een kleurrijk decor
Weelderig en kleurrijk bloeit nu nog het vingerhoedskruid (Digitalis purpurea), al loopt het wel op z’n eind. Je ziet het overal in de bossen, braakliggende terreinen en ook in de tuin. Vingerhoedskruid houdt van halfschaduw en een beetje vochtige, humusrijke grond. Het is een schitterende plant, maar het is goed om te weten is dat vingerhoedskruid giftig is. Sommige mensen beschouwen deze plant als onkruid, want hij zaait flink uit, maar hij is wel decoratief in de tuin en wordt gebruikt in de geneeskunde. Uit de bladeren wordt digoxine gewonnen. Dat wordt gebruikt bij behandeling van bepaalde hartritmestoornissen (atriumfibrilleren).
Het vingerhoedskruid vormt een schitterend en kleurrijk decor – Foto: ©Louis Fraanje
Stille hoop
Inmiddels alweer zo’n vier jaar geleden, zagen we op een mooie morgen in juni ook een mooie reebok tussen het vingerhoedskruid staan, om precies te zijn op 14 juni 2012. Het ging allemaal razend snel en na een paar opnames gemaakt te hebben, verdween de bok – al blaffend – in de dekking, helaas… het is niet anders.
Maar… ieder jaar, wanneer het vingerhoedskruid in bloei staat, hoop je weer eens een plaat te kunnen maken van zo’n rood-bruine reebok tussen deze kleurrijke plant. Hoeveel keer het bijna zover was, dat houdt ik al niet eens meer bij, maar het lukte gewoonweg niet. Zou daar vandaag misschien verandering in komen? Op het moment dat ik een mooie zes-ender tussen de oude bomen op de gevoelige plaat vastlegde, was dat nog totaal niet aan de orde!
De zes-ender kijkt nieuwsgierig achterom tussen de oude bomen door – Foto: ©Louis Fraanje
Beschadigd gewei
Nee… in het geheel nog niet, want toen ik hem ontdekte, zo rustig grazend tussen de oude bomen door, was ik al helemaal in de wolken met zo’n mooie aanblik. De bok zelf keek even op en dacht er het zijne van op deze vroege morgen, maar ik kon hem nu prachtig vastleggen op de bekende ‘gevoelige’ plaat.
Toen ik hem even later nog wat beter in de lens kon vangen, zag ik dat bij de rechterstang van zijn gewei een achter-end was afgebroken. Misschien bij een gevecht of iets dergelijks, dat kan maar zo gebeuren, je weet het nooit bij deze gasten. Volgens mij was het geen jonge bok meer, want de dakrozen van zijn gewei lagen dicht op de schedel.
Als je goed kijkt, dan zie je dat hij een achter-end van z’n gewei mist – Foto: ©Louis Fraanje
Oog in oog
Blijkbaar was de bok nog maar net opgestaan, want hij nam alle tijd voor zijn ochtend-ontbijt. Op een gegeven moment, draaide hij heel op z’n gemak de andere richting op, toch keek hij heel even mijn kant uit. Blijkbaar had hij dan toch iets vernomen, want we stonden zeker een aantal minuten ‘oog in oog’. Die momenten zijn altijd weer een beleving apart, mens en dier, twee totaal verschillende wezens, ieder in zijn eigen leefwereld, geweldig!
Zo stonden wij zeker een aantal minuten ‘oog in oog’ – Foto: ©Louis Fraanje
In de goede richting
Na verloop van tijd vond de bok het blijkbaar welletjes en trok hij de dichte dekking in. Jammer… maar helaas, het is vaak niet anders en dan moet je genoegen nemen met wat je hebt. Toch probeerde ik hem nog een tijdje te volgen, al viel dat niet mee tussen al die bomen en struiken. Het begon er op te lijken, dat hij – langzaam… maar zeker – in de richting van het veldje met vingerhoedskruid trok.
Even later trok hij de dichte dekking in – Foto: ©Louis Fraanje
Duimen draaien
Tergend langzaam trok de bok verder, met even hier en dan weer daar, een blaadje of een grassprietje op staan te peuzelen. De bok nam de tijd, dat kan ik u vertellen, die trok zich absoluut niets aan van de man, die hem nauwlettend volgde met de camera, nee… waarom zou hij ook? Ik bleef maar stilletjes hopen dat hij dan toch… heel misschien naar het kleurrijke decor zou wandelen! Duimen draaien, dat was het enigste wat ik kon doen en hopen dat het vandaag dan toch eindelijk zou gaan gebeuren?
Of het daadwerkelijk gaat lukken, dat hoop ik u morgen in het tweede deel te vertellen!
Lees ook: Reebok tussen het kleurrijke vingerhoedskruid – Deel 2 – Slot
