Oog in oog met de zwijnen

Het was alweer een tijdje geleden dat we de zwartkielen zagen, maar gisteravond was het weer raak.   We waren van plan om een stevige boswandeling te maken.   Overdag was het te warm, dan komen de dieren echt niet overeind.   Als wij het te warm vinden kunnen we onze jas of ons shirt uittrekken maar bij dieren lukt dat niet.   Dus blijven ze op hun plek en komen pas ’s avonds, als het wat afkoelt, naar buiten.

Daar stonden ze met z’n vieren (foto: ©Fransien Fraanje)

Daar stonden ze met z’n vieren – Foto: ©Fransien Fraanje

We rekenden nergens op maar je kon nooit weten.   We slenterden al een tijdje door het droge dennenbos toen we plotseling, een eindje verderop, het gekraak van takken hoorden.   Wat zou dat betekenen?   We keken elkaar aan, “zouden het zwijnen zijn”?   Tegelijkertijd doken we in de kant van de weg achter een struik.   Wind was er niet en blijkbaar hadden ze niets in de gaten.   We brachten de camera’s in stelling en wachten op wat komen ging.
En… ja hoor, even later stonden daar een zeug, twee overlopers en een biggetje.   De zeug trok haar neus wat hoger om wind te vangen, blijkbaar had ze toch iets in de gaten.

De keiler stond tussen de dennen(foto:© Louis Fraanje)

De keiler stond tussen de dennen – Foto: ©Louis Fraanje

Louis had zijn camera wat naar rechts gedraaid, want daar stond tussen de dennen een keiler.   Deze bleef op afstand toekijken, hij vertrouwde het toch niet helemaal. .
Even plotseling als ze gekomen waren verdwenen ze weer in de dekking.   Maar de camera’s hadden hun werk gedaan.   “Ze zijn mooi van lelijkheid”, zei Louis, “die ruige evers”.

Permanente koppeling naar dit artikel: https://www.de-veluwenaar.nl/2013/08/06/oog-in-oog-met-de-zwijnen/